Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Hoofdstuk 17 — Voorlopers van de Morgen
Een van de ernstigste en toch ook heerlikste waarheden, die in de Bijbel geopenbaard
worden, is die van Christus’ wederkomst, om het grote werk van de verlossing te voltooien.
In Gods pelgrimsvolk, dat zo lange tijd “het land en de schaduw des doods” tot woonplaats
heeft gehad, wordt een kostbare, vreugdevolle hoop opgewekt door de belofte van de
verschijning van Hem, die is “de opstanding en het leven,” om “Zijn verbannenen weder te
huis te brengen. ” De leer van de wederkomst is de ware sleutel tot de Heilige Schriften.
Sedert de dag, toen het eerste mensepaar zich met droevige tred van Eden afkeerde, hebben
de kinderen des geloofs gewacht op het komen van Hem, Die beloofd was, om de macht van
de verdelger te verbreken, en hen terug te voeren tot het verloren Paradijs. De heiligen van
de oude dag zagen uit naar de komst van de Messias in heerlikheid, als de vervulling van al
hun verwachting. Aan Henoch, pas de zevende in de lijn van de nakomelingen van hen, die
in Eden gewoond hadden, hem, die drie eeuwen lang met God op de aarde wandelde, werd
het vergund om van verre de komst van de Verlosser te aanschouwen. “Ziet,” zo verklaarde
hij, “de Heer is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen
allen.” De aartsvader Job riep in de nacht van zijn beproeving met ongeschokt vertrouwen
uit: “Want ik weet, dat mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste (in het einde) over het stof
opstaan; ... uit mijn vlees zal ik God aanschouwen, dewelke ik voor mij aanschouwen zal, en
mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde.”
Christus’ komst, met welke de heerschappij der gerechtigheid een aanvang nemen zal,
heeft de gewijde schrijvers de verhevenste en meest bezielde woorden doen uiten. De
dichters en profeten van de Bijbel hebben die komst beschreven in woorden, gloeiend van
hemels vuur. De psalmist bezong de macht en majesteit van Israels Koning: “Uit Zion, de
volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende. Onze God zal komen, en zal niet
zwijgen. . . . Hij zal roepen tot de hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk te richten.”
“Dat de hemelen zich verblijden, en de aarde zich verheuge, . . . voor het aangezicht des
Heren; want Hij komt, want Hij komt, om de aarde te richten; Hij zal de wereld richten met
gerechtigheid, en de volken met Zijn waarheid.”
De profeet Jesaja sprak: “Waakt op en juicht, gij, die in het stof woont! want uw dauw
zal zijn als een dauw der moeskruiden, en het land zal de overledenen uitwerpen.” “Uw
doden zullen leven, ook mijn dood lichaam, ze zullen opstaan.” “Hij zal de dood verslinden
tot overwinning, en de Here Here zal de tranen van alle aangezichten afwissen; en Hij zal de
smaadheid van Zijn volk van de ganse aarde wegnemen; want de Heer heeft het gesproken.
En men zal te dien dage zeggen: Ziet, deze is onze God; we hebben Hem verwacht, en Hij
zal ons zalig maken. Deze is de Heer; we hebben Hem verwacht; we zullen ons verheugen
en verblijden in Zijn zaligheid.”
En Habakuk, in een heilig visioen verzonken, aanschouwde Zijn verschijning. “God
kwam van Theman, en de Heilige van de berg Paran. Sela. Zijn heerlikheid bedekte de
207