Van Monarchie tot Anarchie
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Van</strong> <strong>Monarchie</strong> <strong>tot</strong> <strong>Anarchie</strong><br />
Hoofdstuk 32 — Gevaarlijke Misleidingen<br />
De grote strijd tussen Christus en Satan, die al bijna zes duizend jaren lang gevoerd is,<br />
zal spoedig ten einde worden gebracht; en de boze verdubbelt zijn pogingen om het werk<br />
van Christus ten behoeve van de mens te verijdelen, en zielen in zijn strikken te vangen. Het<br />
doel, dat hij tracht te bereiken, is, de mensen in duisternis en onboetvaardigheid te houden,<br />
<strong>tot</strong>dat het werk van de Heiland als Middelaar een einde neemt, en er geen verdere offerande<br />
voor de zonde zal zijn. Wanneer er geen bepaalde poging in het werk gesteld wordt om zijn<br />
macht te weerstaan; wanneer er in de kerk en de wereld onverschilligheid heerst, is Satan<br />
gerust; want dan verkeert hij niet in gevaar van diegenen te verliezen, welke hij naar<br />
goedvinden gevangen houdt. Maar wanneer de aandacht gevestigd wordt op zaken, die de<br />
eeuwigheid betreffen, en er zielen zijn, die vragen: “Wat moet ik doen om zalig te worden ?”<br />
dan is hij op het toneel, en zoekt zijn macht te meten met die van Christus, en de invloed<br />
van de Heilige Geest tegen te werken.<br />
De Schrift zegt ons, dat bij één gelegenheid, toen de engelen Gods kwamen om zich<br />
voor de Heer te stellen, Satan ook onder hen verscheen, niet om zich voor de eeuwige<br />
Koning te buigen, maar om zijn eigen kwaadaardige plannen tegen de rechtvaardigen te<br />
bevorderen. Met datzelfde doel is hij tegenwoordig, wanneer er mensen samenkomen om<br />
God te aanbidden. Ofschoon voor het oog verborgen, werkt hij met alle ijver om de harten<br />
van de aanbidders in beslag te krijgen. Als een kundig krijgsoverste maakt hij zijn plannen<br />
vooruit. Terwijl hij de boodschapper Gods de Schrift ziet onderzoeken, let hij op het<br />
onderwerp, waarbij de gemeente bepaald zal worden. Dan stelt hij al zijn geslepenheid en<br />
sluwheid te werk om de omstandigheden z— te schikken, dat de boodschap diegenen niet<br />
zal bereiken, welke hij juist op dat punt bezig is te bedriegen. De persoon, die de boodschap<br />
het meest nodig heeft, wordt met de een of andere handels-transaktie beziggehouden, welke<br />
zijn tegenwoordigheid vereist, of op andere wijze verhinderd, de woorden te horen, die hem<br />
misschien een reuk des levens ten leven zouden gebleken zijn.<br />
Of anders ziet Satan de dienstknechten des Heren gebukt gaan onder de geestelike<br />
duisternis, waarin de mensen verkeren. Hij hoort hun ernstige gebeden om Goddelike<br />
genade en kracht, om de betoverende invloed van onverschilligheid, zorgeloosheid en<br />
traagheid te verbreken. Dan brengt hij met vernieuwde ijver zijn kunstgrepen in beoefening.<br />
Hij verleidt de mensen <strong>tot</strong> het toegeven aan hun eetlust, of enige andere wijze van<br />
zelfbevrediging, en verstompt op die wijze hun fijngevoeligheid, zodat ze juist die dingen,<br />
welke ze het meest nodig hebben te leren, niet horen.<br />
Satan weet goed, dat allen, die hij er toe brengen kan om het gebed en onderzoek van de<br />
Schrift te verwaarlozen, voor zijn aanvallen zullen zwichten. Daarom verzint hij alle<br />
mogelike plannen om het verstand te boeien. Er is altijd een klasse van mensen geweest, die<br />
zich godzalig voordoen, en die in plaats van de waarheid verder te onderzoeken, er hun<br />
godsdienst van maken, het een of andere gebrek in het karakter, of dwaling in het geloof op<br />
364
Change language