Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
volle rijpheid konden komen. Het volk verbond het gevolg niet met de oorzaak, en ontdekte
de bron van zijn ellende niet. Maar in de Revolutie werd Gods wet openlik te niet gedaan
door de Nationale Raad. En in het Schrikbewind, dat daarna volgde, werd de uitwerking van
oorzaak en gevolg voor allen zichtbaar.
Toen Frankrijk openlik God verwierp en de Bijbel op zijde zette, juichten de goddeloze
mensen en de geesten der duisternis over de bereiking van het doel, waarop ze zo lang
hadden gehoopt,— een koninkrijk, vrij van de banden van de wet van God. Omdat het
oordeel over een boos werk niet spoedig voltrokken werd, was “het hart van de kinderen der
mensen in hen vol om kwaad te doen.” Doch de overtreding van een goede en rechtvaardige
wet moet onvermijdelik uitlopen op ellende en verwoesting. Ofschoon de goddeloosheid
van deze mensen niet dadelik met oordelen bezocht werd, veroorzaakte hij desniettemin hun
zekere ondergang. Eeuwen van afval en misdaden hadden toorn opgegaard tegen de dag van
vergelding; en toen hun ongerechtigheid volkomen was, leerden de verachters van God
te laat, dat het vreselik is, het Goddelik geduld te hebben uitgeput. De weerhoudende Geest
van God, die de wrede macht van
Satan betoomt, werd grotendeels ingetrokken, en aan hem, wiens enige verlustiging ligt
in de ellende van de mensen, werd toegestaan om zijn wil ten uitvoer te brengen. Aan hen,
die de dienst van de rebellie verkozen hadden, werd het plukken van de vruchten ervan
overgelaten, totdat het land met gruwelen was vervuld, te vreselik dan dat een pen ze zou
kunnen beschrijven. Uit verwoeste provincieën en vernielde steden werd er een schrikkelike
kreet gehoord — een kreet van de bitterste zielsangst. Frankrijk werd als door een
aardbeving geschokt. Godsdienst, wet, maatschappelike orde, het huisgezin, de staat, en de
kerk,— alle werden terneder geworpen door de goddeloze hand, die zich tegen Gods wet
had opgeheven. Het is inderdaad zoals de Prediker zegt: “De goddeloze valt door zijn
goddeloosheid.” “Hoewel een zondaar hondermaal kwaad doet, en God hem de dagen
verlengt; zo weet ik toch, dat het die zal welgaan, die God vrezen, die voor Zijn aangezicht
vrezen; maar de goddeloze zal het niet welgaan.” “Daarom dat ze de wetenschap gehaat
hebben, en de vreze dès Heren niet hebben verkoren, zo zullen ze eten van de vrucht van
hun weg, en zich verzadigen met hun raadslagen.”
Gods getrouwe getuigen, gedood door de godslasterlike macht, “die uit de afgrond
opkomt,” zouden niet lang stil zijn. “En na drie dagen en een halve, is een geest des levens
uit God in hen gegaan, en ze stonden op hun voeten; en er is grote vrees gevallen op
degenen, die hen aanschouwden.” In 1793 werden de dekreten, waarbij de Christelike
godsdienst afgeschaft, en de Bijbel verboden werd, door de Franse Vergadering gepasseerd.
Drie en een half jaar later werd er door hetzelfde lichaam een resolutie aangenomen, welke
die dekreten herriep, en dus de Schriften weder toeliet. De wereld stond verstomd over de
omvang van het kwaad, dat op het verwerpen van de Heilige Oorkonden gevolgd was, en de
mensen erkenden de noodzakelikheid van het geloof in God en Zijn Woord als het
fondament van deugd en zedelikheid. De Heer zegt: “Wie hebt gij gehoond en gelasterd? en
198