Van Monarchie tot Anarchie
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Van</strong> <strong>Monarchie</strong> <strong>tot</strong> <strong>Anarchie</strong><br />
Wanneer het werk van het onderzoekend oordeel eindigt, zal het lot van allen beslist zijn<br />
voor leven of dood. De genadetijd sluit kort voordat de Heer verschijnen zal op de wolken<br />
des hemels. Christus, op deze tijd ziende, zegt in de Openbaring: “Die onrecht doet, dat hij<br />
nog onrecht doe; en die vuil is, dat hij nog vuil worde; en die rechtvaardig is, dat hij nog<br />
gerechtvaardigd worde, en die heilig is, dat hij nog geheiligd worde. En ziet, Ik kom<br />
haastiglik; en Mijn loon is met Mij, om een iegelik te vergelden, gelijk zijn werk zal zijn.”<br />
De rechtvaardigen en goddelozen zullen nog op de aarde leven in hun sterfelike staat —<br />
de mensen zullen planten en bouwen, eten en drinken, geheel en al onbewust, dat het laatste,<br />
onherroepelik besluit in het heiligdom daarboven gevallen is. Nadat Noach in de ark gegaan<br />
was, v——r de vloed, sloot God hem er in, en de goddelozen er buiten; maar zeven dagen<br />
lang zetten de mensen, niet wetende, dat hun lot beslist was, hun zorgeloos, genotzuchtig<br />
leven nog voort, en spotten met de waarschuwingen van een naderend oordeel. “Alzo,” zegt<br />
de Heiland, “zal ook zijn de toekomst van de Zoon des mensen.” Stil, onopgemerkt, als een<br />
dief te middernacht, zal de ure komen,die de beslissing van het lot van iedere mens,en het<br />
voor altoos terugtrekken van het aanbod van genade aan schuldigen kenmerken zal.<br />
“Zo waakt dan; . . . opdat Hij niet onvoorziens kome, en u slapende vinde.” Vol van<br />
gevaar is de toestand van hen, die zich, moede wordende van het waken, <strong>tot</strong> de bekoorlikheden<br />
van de wereld wenden. Terwijl de man van zaken verdiept is in winstbejag,<br />
terwijl de genotzuchtige zich zoekt te bevredigen, terwijl de modedochter bezig is, haar<br />
versierselen te schikken,— op diezelfde stond kan het zijn, dat de Rechter van de ganse<br />
aarde het vonnis uitspreekt: “Gij zijt in weegschalen gewogen, en zijt te licht bevonden.”<br />
344
Change language