Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
maakte zich onmiddellik van hem meester. Hij ging naar huis en las het hoofdstuk na, zich
verwonderende toen hij zag, hoe volmaakt hetgeen daar geschreven stond in Jezus van
Nazareth was vervuld. Waren de woorden van de Christen de waarheid? De knaap vroeg
zijn vader om uitleg van de protetie, maar ontving als antwoord zulk een streng stilzwijgen,
dat hij nooit meer op het onderwerp durfde terugkomen. Dit verhoogde echter slechts zijn
begeerte om meer van de Christelike godsdienst te weten.
De kennis, die hij zocht, werd stelselmatig van hem weggehouden in zijn Joods tehuis;
maar toen hij nog pas elf jaren oud was, verliet hij zijn ouderlik huis, en ging de wereld in
om zich een opvoeding te verwerven, en zijn godsdienst en levenswerk te kiezen. Hij vond
enige tijd een tehuis bij familiebetrekkingen, maar werd spoedig door hen als een afvallige
weggejaagd, en moest zich alleen en zonder een enkele penning een weg banen onder
vreemdelingen. Hij trok van plaats tot plaats, ijverig studerende, en zichzelf onderhoudende
met Hebreeuws te onderwijzen. Door de invloed van een Katholieke onderwijzer kwam hij
ertoe, het Roomse geloof aan te nemen, en vormde het plan om zendeling onder zijn eigen
volk te worden. Met dit doel voor ogen vertrok hij enige jaren later, om zijn studieën in het
Kollege van de Propaganda te Rome voort te zetten. Hier werd hij wegens zijn gewoonte
van onaf- hankelik denken en vrijuit spreken van ketterij beschuldigd. Hij viel de
misbruiken van de kerk openlik aan, en drong aan op de noodzakelikheid van een
hervorming. Hoewel hij in het eerst door de hoge pauselike geesteliken met biezondere
gunst behandeld was, verwijderden die hem na enige tijd uit Rome. Onder toezicht van de
kerk ging hij van plaats tot plaats, totdat het duidelik bleek, dat hij er nooit toe gebracht zou
kunnen worden om zich onder het juk van de Roomse kerk te buigen. Hij werd
onverbeterlik verklaard, en men liet hem vrij om te gaan waar hij wilde. Toen ging hij naar
Engeland, en, het Protestantse geloof omhelzende, sloot hij zich bij de Engelse Kerk aan. Na
twee jaren van studie begon hij in 1821 zijn zendingswerk.
Terwijl Wolff de grote waarheid van Christus’ eerste komst als “een man van smarten,
en verzocht in krankheid” aannam, zag hij, dat de profetieën even duidelik Zijn wederkomst
met macht en heerlikheid aan het licht brengen. En terwijl hij zijn volk tot Jezus van
Nazareth trachtte te leiden als tot de beloofde Messias, en hen te wijzen op Zijn eerste komst
in vernedering en als offerande voor de zonden van de mensen, leerde hij hen evenzo
aangaande Zijn wederkomst als Koning en Verlosser. “Jezus van Nazareth, de ware
Messias,” zei hij, “wiens handen en voeten doorboord werden, die als een lam ter slachting
werd geleid, die een man van smarten was en verzocht in krankheid, die, nadat de septer van
Juda was geweken, en de wetgever van tussen zijn voeten, voor de eerste maal kwam, zal
ten tweeden male komen op de wolken des hemels, en met de stem van de Archangel,“ en
“staan op de Olijfberg; en de heerschappij over de schepping, die eenmaal aan Adam
gegeven werd, en door hem werd verbeurd (Gen. 1: 26; 3:17), zal aan Jezus gegeven worden.
Hij zal koning zijn over de gehele aarde. Het kermen en klagen van de schepping zal
ophouden, maar lof- en dankliederen zullen gehoord worden.. Wanneer
249