Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
hij de volken niet meer verleiden zou, totdat de duizend jaren zouden geëindigd zijn. En
daarna moet hij een kleine tijd ontbonden worden.”
Dat de uitdrukking “afgrond” de aarde voorstelt in een staat van verwarring en duisternis,
blijkt uit andere schriftuurplaatsen. Aangaande de toestand van de aarde “in den beginne”
zegt het bijbelverhaal, dat hij “woest en ledig was, en duisternis was op de afgrond.” De
profetie zegt ons, dat hij ten minste gedeeltelik tot deze toestand teruggebracht zal worden.
Vooruitziende naar de grote dag Gods verklaart de profeet Jeremia: “Ik zag het land aan, en
ziet, het was woest en ledig; ook naar de hemel, en zijn licht was er niet. Ik zag de bergen
aan, en ziet, ze beefden; en al de heuvelen schudden. Ik zag, en ziet, er was geen mens; en
alle vogelen des hemels waren weggevlogen. Ik zag, en ziet, het vruchtbare land was een
woestijn, en al zijn steden waren afgebroken.”
Hier moet de woonplaats van Satan met zijn boze engelen duizend jaren lang zijn. Tot de
aarde beperkt, zal hij geen toegang tot andere werelden hebben, om degenen, die nooit
gevallen zijn, te verzoeken en te plagen. Het is in deze zin, dat hij gebonden is; er is
niemand meer, waarover hij zijn macht kan uitoefenen. Hij is volkomen afgesneden van het
werk van bedrog en verwoesting, dat zoveel eeuwen lang zijn enig genot geweest is. De
profeet Jesaja, vooruitziende naar de tijd van Satans val, roept uit: “Hoe zijt ge uit de hemel
gevallen, o morgenster, gij zoon van de dageraad! hoe zijt ge ter aarde nedergehouwen, gij,
die de Heidenen hebt gekrenkt.” “Gij zeidet in uw hart: Ik zal ten hemel opklimmen, ik zal
mijn troon boven de sterren Gods verhogen,” “ik zal aan de Allerhoogste gelijk worden. Ja,
in de hel zult ge nedergestoten worden, aan de zijden van de kuil. Die u zien zullen, zullen u
aanschouwen, ze zullen op u letten, en zeggen: Is dat die man, die de aarde beroerde, die de
koninkrijken deed beven? die de wereld als een woestijn stelde, en de steden ervan
verstoorde? die zijn gevangenen niet los liet gaan naar huis toe?”
Zes duizend jaren lang heeft Satans werk van opstand “de aarde beroerd.” Hij heeft “de
wereld als een woestijn gesteld, en zijn steden verstoord.” En hij “liet zijn gevangenen niet
los gaan naar huis toe.” Zes duizend jaren lang heeft hij Gods volk in zijn gevangenis
besloten, en hij zou hen daar voor eeuwig gehouden hebben, had niet Christus zijn banden
verbroken en de gevangenen losgelaten. Zelfs de goddelozen zijn nu buiten het bereik van
de macht van Satan; en alleen met zijn boze engelen blijft hij over om de uitwerking van de
vloek, die de zonde aangebracht heeft, te aanschouwen. “Al de koningen van de heidenen,
zij allen liggen neder met eer, een iegelik in zijn eigen huis (het graf). Maar gij zijt
verworpen van uw graf, als een gruwelike scheut. . . . Gij zult bij hen niet gevoegd worden
in de begrafenis: want ge hebt uw land verdorven, en uw volk gedood.”
Duizend jaren lang zal de Satan op de verwoeste aarde heen en weer dwalen, om de
gevolgen van zijn opstand tegen de wet van God te aanschouwen. Gedurende die tijd is zijn
lijden ontzaglik groot. Sedert zijn val heeft zijn leven van onafgebroken werkzaamheid alle
nadenken verbannen; maar hij is nu van zijn macht beroofd, en heeft niets anders te doen
465