Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
bereikte God Zijn eigen genadige bedoeling door toe te laten, dat de waarschuwing voor het
oordeel gegeven werd juist op de wijze, waarop dit geschiedde. De grote dag was nabij, en
in Zijn voorzienigheid werden de mensen getoetst door het stellen van een bepaalde tijd, ten
einde hun te openbaren, wat in hun harten sluimerde. De boodschap was bedoeld om de
kerken te toetsen en te reinigen. Ze moesten leren inzien, of hun genegenheid zich hechtte
aan deze wereld, of aan Christus en de hemel. Ze gaven voor, de Heiland lief te hebben; nu
moesten ze hun liefde tonen. Waren ze bereid om hun wereldse verwachtingen en eerzucht
op te geven, en met blijdschap de wederkomst van hun Heer te verwelkomen ? De
boodschap was bedoeld om hen in staat te stellen, hun ware geestelike toestand in te zien;
hij werd in genade gezonden om hen op te wekken, de Heer met boetvaardigheid en
nederigheid te zoeken.
Ook de teleurstelling, hoewel het gevolg van hun eigen verkeerd begrip van de
boodschap, die ze gaven, zou ten goede beschikt worden. Het zou de harten van hen, die
voorgaven, dat ze de waarschuwing aangenomen hadden, op de proef stellen. Zouden zij,
wanneer de teleurstelling hen trof, hun ondervinding roekeloos verzaken, en hun geloof in
Gods woord laten varen? Of zouden ze trachten om met gebed en in ootmoedigheid te
ontdekken, waar ze de betekenis van de profetie hadden misverstaan? Hoe velen hadden uit
vrees, of in een eerste opwelling en opwinding gehandeld? Hoe velen waren niet ten volle
toegewijd en ongelovig? Grote scharen gaven voor, de verschijning des Heren lief te hebben.
Wanneer ze geroepen werden om de spot en hoon van de wereld, en de toets van uitstel en
teleurstelling te doorstaan, zouden ze dan het geloof opgeven? Wijl ze niet dadelik
verstonden, waarom God aldus met hen handelde, zouden ze daarom waar-heden verwerpen,
die gestaafd werden door de duidelikste uitspraken van Zijn Woord?
Deze toets zou de kracht openbaren van hen, die met waarachtig geloof gehoorzaam
waren geweest aan hetgeen ze hielden, de leer van het Woord en de Geest Gods te zijn. Het
zou hun het gevaar doen inzien, gelijk alleen zulk een ondervinding dat kon, van de
theorieën en uitleggingen van mensen aan te nemen, in plaats van de Bijbel tot zijn eigen
uitlegger te maken. De kinderen des geloofs zouden door verslagenheid en smart, uit hun
dwaling ontstaande, de vereiste terechtwijzing ontvangen. Ze zouden erdoor tot een
ernstiger onderzoek van het profetiese woord geleid worden. Ze zouden erdoor leren, het
fondament, waarop hun geloof rustte, nauwkeuriger te onderzoeken, en alles te verwerpen,
hoe algemeen het ook door de Christelike wereld aangenomen werd, wat niet gegrond was
op de Schriften der waarheid.
Aan deze gelovigen zou, evenals aan de eerste discipelen, naderhand duidelik gemaakt
worden, wat aan hun verstand in de ure van beproeving duister had toegeschenen. Wanneer
ze “het einde des Heren” zouden zien, zouden ze weten, dat het plan der liefde, hetwelk Hij
voor hen beraamd had, geregeld uitgewerkt was, niettegenstaande de beproeving, die liet
gevolg was van hun dwaling. Ze zouden door een zalige ondervinding leren, dat Hij “zeer
245