21.04.2023 Views

Van Monarchie tot Anarchie

En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…

En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

<strong>Van</strong> <strong>Monarchie</strong> <strong>tot</strong> <strong>Anarchie</strong><br />

hebben geen zodanige verzekering achtergelaten. Christus en Zijn apostelen hebben er zelfs<br />

niet op gedoeld. De Bijbel leert duidelik, dat de doden niet rechtuit naar de hemel gaan. Ze<br />

worden voorgesteld als slapende <strong>tot</strong> de op- standingsdag.2 Diezelfde dag, wanneer de<br />

zilveren koord ontketend, en de gulden schaal in stukken ges<strong>tot</strong>en wordt, vergaan de<br />

gedachten van de mens. Zij, die in de groeve nederdalen, gaan in de stilte. Ze weten van<br />

niets, dat onder de zon geschiedt. Zalige rust voor de vermoeide rechtvaardigen! De tijd,<br />

hetzij hij lang zij of kort, is voor hen slechts een ogenblik. Ze slapen, en de bazuin Gods<br />

wekt hen op <strong>tot</strong> een heerlike onsterfelikheid. “Want de bazuin zal slaan, en de doden zullen<br />

onverderfelik opgewekt worden...En wanneer dit verderfelike zal onverderfelikheid<br />

aangedaan hebben, en dit sterfelike zal onsterfelikheid aangedaan hebben, alsdan zal het<br />

woord geschieden, dat ge-schreven is: De dood is verslonden <strong>tot</strong> overwinning.” Terwijl ze<br />

uit hun diepe slaap worden opgeroepen, beginnen ze te denken juist van het punt af, waar ze<br />

opgehouden zijn. Hun laatste gevoel was de smart van de dood, hun laatste gedachte, dat ze<br />

ten prooi werden aan het geweld van het graf. Wanneer ze uit de groeve te voorschijn treden,<br />

zal hun eerste blijde gedachte in de zegekreet weerklinken: “Dood, waar is uw prikkel? Graf,<br />

waar is uw overwinning?”<br />

386

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!