Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Van hen kon gezegd worden: “Gij zijt bedroefd geweest tot bekering.” “Want de
droefheid naar God werkt een onberouwelike bekering tot zaligheid; maar de droefheid van
de wereld werkt de dood. Want ziet, ditzelfde, dat gij naar God zijt bedroefd geworden, hoe
grote naarstigheid heeft het in u gewrocht ? ja verantwoording, ja onlust, ja vrees, ja
verlangen, ja ijver, ja wraak; in alles hebt ge uzelven bewezen rein te zijn in deze zaak.” Dit
is het gevolg van het werk van Gods Geest. Er is geen bewijs van oprecht berouw, tenzij het
hervorming bewerkt. Indien hij zijn gelofte vervult, teruggeeft wat hij heeft gestolen, zijn
zonden belijdt, en God en zijn medemensen liefheeft, dan kan de zondaar er zich van
verzekerd houden, dat hij vrede met God gevonden heeft. Dat waren in vroegere jaren de
gevolgen van tijden van godsdienstige opwekkingen. Oordelende naar hun vruchten moest
men bekennen, dat ze door God gezegend werden tot redding van zielen en opheffing van de
mensheid.
Maar vele van de opwekkingen van de laatste tijd zijn opvallend verschillend geweest
van die openbaringen van de Goddelike genade, welke in vroegere tijden op de arbeid van
Gods dienstknechten 1 Petr. 3:3, 4. 2 Kor. 7:9-11. volgden. Het is waar, dat er een algemene
belangstelling wordt opgewekt, dat velen belijden, bekeerd te zijn, en dat er een groot aantal
aan de kerken wordt toegevoegd; maar desniettegenstaande geven de uitkomsten niet het
recht om te geloven, dat er een daarmede overeenkomstige toename van waarachtig
geestelik leven is. Het licht, dat voor een tijd schijnt, dooft spoedig uit, en laat dichter
duisternis achter dan tevoren.
Algemene opwekkingen worden maar al te dikwels teweeggebracht door een beroep op
de verbeelding, door het gevoel te prikkelen, door de liefde voor wat nieuws en trefr fends te
bevredigen. Bekeerlingen, die op deze wijze toegebracht worden, hebben weinig lust om
naar de waarheid van de Bijbel te luisteren, stellen weinig belang in het getuigenis van
profeten en apostelen. Een godsdienstige bijeenkomst trekt hen niet aan, tenzij die een
enigszins opwindend karakter draagt. Een boodschap, die tot het kalme verstand spreekt,
vindt geen weerklank. Er wordt geen acht geslagen op de eenvoudige waarschuwingen van
Gods Woord, die direkt betrekking hebben op hun eeuwige belangen.
Voor iedere waarlik bekeerde ziel moet de betrekking tot God en tot de dingen, die de
eeuwigheid aangaan, het grote onderwerp van het leven uitmaken. Maar waar is de geest
van toewijding aan God in de volkskerken van deze tijd? De bekeerlingen verzaken hun
trots en hun liefde tot de wereld niet. Ze zijn niet gewilliger om zichzelven te ver-loochenen,
om het kruis op te nemen, en de zachtmoedige en nederige Jezus te volgen, dan voordat ze
bekeerd waren. Ongelovigen en twijfelaars vermaken zich over de godsdienst, omdat zo
velen, die godsdienstig heten, de grondbeginselen ervan niet kennen. De kracht van de
godzaligheid is bijna geheel en al uit vele kerken verdwenen. Buitenpartijen,
toneelvoorstellingen ten behoeve van de kerk, kerkbazaars, prachtige huizen, persoonlike
opschik hebben de gedachten aan God verdreven. Landen en goederen en wereldse
324