Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
niet alleen tegen hun leer verzette, en hun aanspraak op Goddelike ingeving ontkende, maar
hen zelfs rebellen tegen de burgerlike overheid genoemd had. Uit weerwraak heetten ze hem
een lage veinzaard. Hij scheen de vijandschap van vorsten zowel als die van het volk op
zich geladen te hebben.
De Roomsgezinden juichten, verwachtende de spoedige val van de Hervorming te zullen
aansehouwen; en legden Luther zelfs de dwalingen ten laste, welke hij op het ijverigst had
trachten te verbeteren. De dweepzieke partij, door zonder grond te beweren van met grote
onrechtvaardigheid behandeld te zijn, slaagde erin oin zich van de toegenegenheid van een
grote menigte van het volk te verzekeren, en, gelijk dikwels het geval is met personen, die
zich aan de verkeerde kant scharen, begon men hen voor martelaren te houden. Zo wer- den
zij, die alle kraehten inspanden om de Hervorming tegen te werken, beklaagd en geroemd
als de slachtoffers van wreed- lieid en tirannie. Dit was het wTerk van Satan, ingegeven
door dezelfde geest van opstand, die zich het eerst in de hemel had , geopenbaard.
Satan tracht voortdurend de mensen te bedriegen, en er hen toe te brengen om zonde
gerechtigheid, en gerechtigheid zonde te noemen. Hoe goed is hij in zijn werk geslaagd !
Hoe menigmaal treffen berisping en hoon Gods getrouwe dienst- knechten, omdat ze
onbevreesd de waarheid verdedigen! Mensen, die slechts werkuigen van de Satan zijn,
worden ge- prezen en gevleid, en zelfs voor martelaren gehouden; terwijl degenen, die om
hun trouw aan God behoorden geacht en on- dersteund te worden, onder verdenking en
wantrouwen aan zichzelven worden overgelaten. Valse heiligheid, onoprechte toewijding,
doen nog steeds hun bedriegelik werk. Onder verschillende vormen brengt dat werk
dezelfde geest aan het licht als in de dagen van Luther, door de harten van de Schriften af te
trekken, en er de mensen toe te brengen, hun eigen gevoel en eigen indrukken te vol- gen
liever dan zich in gehoorzaamheid aan Gods wet te onder- wer’pen. Dit is een van Satans
bestgelukte pogingen om rein- heid en waarheid onder verdenking te brengen.
Onverschrokken verdedigde Luther het evangelie tegen de aanvallen, die er van allle
kanten op gemaakt werden. Gods woord betoonde zich een machtig wapen in iedere strijd.
Met dat Woord voerde hij de strijd tegen het gezag, dat de paus zich had aangematigd, en
tegen de rationalistiese filosofie van de geleerden, terwijl hij zich onwrikbaar als een rots
stelde tegenover de dweperij, die zich met de Hervorming zocht te mengen.
Elk van deze tegenovergestelde elementen zette op zijn eigen wijze de Heilige Schriften
ter zijde, en verhief mense- like wijsheid tot de bron van godsdienstige waarheid en ken- nis.
Het rationalisme aanbidt het verstand, en maakt dat de toetssteen van de godsdienst. Het
Romanisme, bewerende, dat zijn heersende paus een ingeving bezit, die in onafgebroken lijn
van de apostelen op hem is overgegaan, en die voor altijd onveranderlik is, geeft
ruimsclioots gelegenheid tot allerhande buitensporigheden en bederf, welke door de
heiligheid van de apostoliese opdracht worden toegedekt. De ingeving, die Miinzer en zijn
bondgenoten beweerden te hebben, kwam uit geen hogere bron voort dan grillen van de
131