Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Alvorens iemand de woningen van de gezaligden kan binnengaan, moet ieders zaak
onderzocht, en zijn karakter met zijn daden v——r de rechtbank Gods beproefd worden.
Allen zullen geoordeeld worden volgens hetgeen in de boeken geschreven is, en beloond
naar hun werken. Dit oordeel grijpt niet bij de dood plaats. Let op de woorden van Paulus:
“Hij heeft een dag gesteld, op welke Hij de aardbodem rechtvaardiglik zal oordelen door
een man, die Hij daartoe verordend heeft, verzekering daarvan doende aan allen, dewijl 1Joh.
14:2, 3; 21 Thess. 4:16-18. Hij Hem uit de doden opgewekt heeft.” Hier heeft de apostel in
duidelike bewoordingen aangegeven, dat er een bepaalde, toen nog toekomstige tijd was
vastgesteld voor het oordeel van de wereld.
Judas verwijst naar datzelfde tijdperk: “De engelen, die hun beginsel niet bewaard
hebben, maar hun eigen woon- stede verlaten hebben, heeft Hij tot het oordeel van de grote
dag met eeuwige banden onder de duisternis bewaard.” En wederom haalt hij de woorden
van Henoch aan: “Ziet, de Heer is gekomen (is aan het komen) met Zijn vele duizenden
heiligen om gericht te houden tegen allen.” Johannes verklaart: “Ik zag de doden, klein en
groot, staande voor God; en de boeken werden geopend;” “en de doden werden geoordeeld
uit hetgeen in de boeken geschreven was. “
Doch indien de doden alreeds de gelukzaligheid van de hemel smaken, of anders alreeds
smarten lijden in de vlammen van de hel, wat heeft dan het toekomende oordeel te
betekenen? Het onderwijs van Gods woord op deze belangrijke punten is duister, noch
verward; een gewoon verstand kan het begrijpen. Maar welk eerlik hart kan wijsheid of
rechtvaardigheid zien in de algemeen aangenomen leer? Zullen de rechtvaardigen, nadat hun
geval in het gericht onderzocht is, het goedkeurende getuigenis horen: “Wel, gij goede en
getrouwe dienstknecht,” “ga in tot de vreugde van uw Heer,“ wanneer ze wellicht eeuwen
lang reeds in Zijn tegenwoordigheid verblijf hebben gehouden? Worden de goddelozen uit
de plaats der pijniging opgeroepen, om het oordeel van de Rechter van de ganse aarde te
vernemen: “Gaat weg van Mij, gij vervloekten, in het eeuwige vuur?” O, wat plechtige
spotternij! wat schandelike beschuldiging van Gods wijsheid en rechtvaardigheid!
De theorie van de onsterfelikheid van de ziel was een van die valse leerstellingen, welke
Rome van het heidendom overnam, en met de godsdienst van de Christenheid samenvlocht.
Martin Luther plaatste die leer onder de “ontelbare wonderheden van de Roomse mesthoop
van bisschoppelike verordeningen.” Over de woorden van Salomo in Prediker sprekende,
waar het heet, dat de doden niet met al weten, zegt de hervormer: “Een verder bewijs, dat de
doden geen . . . bewustzijn hebben. Er is daar,” zegt hij, “geen plicht, geen wetenschap,
geen kennis, geen wijsheid. Salomo is van oordeel dat de doden slapen, en in het geheel
niets voelen. Want de doden liggen daar, en berekenen dagen noch jaren; maar wanneer ze
opgewekt zorden, zal het hun zijn, als hadden ze slechts een ogenblik geslapen.”
Nergens wordt in de Heilige Schrift de verklaring gevonden, dat de rechtvaardigen hun
beloning of de goddelozen hun straf bij de dood erlangen. De patriarchen en profeten
385