Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
van hun afkerigheid en afval kwamen ze in de woestijn om, en werden anderen verwekt om
het beloofde land binnen te gaan. Evenzo was het niet Gods wil, dat de wederkomst van
Christus z— lang zou worden uitgesteld, of dat Zijn volk zoveel jaren in deze wereld van
zonde en verdriet vertoeven zou. Maar ongeloof vervreemdde hen van God. Daar ze
weigerden het werk te doen, dat Hij hun aangewezen had, werden er anderen verwekt om de
boodschap te verkondigen. Uit genade tot de wereld stelt Jezus Zijn wederkomst uit, opdat
zondaren de gelegenheid zouden hebben om de waarschuwing te horen, en in Hem een
schuilplaats te vinden, voordat de toorn Gods zal uitgegoten worden.
De voorstelling van een waarheid, die de zonden en dwalingen van de tijden berispt,
moet nu, gelijk in vorige eeuwen, tegenstand verwekken. “Een iegelik, die kwaad doet, haat
het licht, en komt tot het licht niet, opdat zijn werken niet bestraft worden.” Wanneer de
mensen zien, dat ze hun ingenomen stelling niet verdedigen kunnen uit de Schrift, besluiten
velen die met hand en tand vast te houden, en vallen op kwaadaardige wijze het karakter en
de drijfveren aan van hen, die een waarheid verdedigen, welke niet in de smaak valt. Het is
dezelfde gedragslijn, die door alle tijden heen gevolgd is. Elia werd een beroerder van Israël
verklaard, Jeremia een verrader, en Paulus een veront- reiniger van de tempel. Van die tijd
af tot op heden heeft men degenen, die de waarheid trouw wensten te blijven, als
oproerlingen, ketters, of scheurmakers aangeklaagd. Een menigte mensen, te ongelovig om
het vaste woord van de profetie aan te nemen, zullen zonder na te vragen lichtge- lovig een
beschuldiging opnemen tegen hen, die zonden durven bestraffen, welke fatsoenshalve
gedaan worden. Deze geest zal meer en meer toenemen. En de Bijbel leert duidelik, dat er
een tijd nadert, waarin de wetten van de staat zodanig in strijd zullen zijn met Gods wet, dat,
wie al de Goddelike voorschriften zal wensen te gehoorzamen, smaad en straf zal moeten
lijden als een boosdoener.
Wat is met het oog hierop de plicht van de boodschapper der waarheid? Moet hij
besluiten, dat de waarheid niet verkondigd behoort te worden, omdat de enige uitwerking
ervan dikwels slecht is; dat de mensen geprikkeld worden om de vereisten ervan te
ontduiken, of er zich tegen te verzetten? Neen; hij heeft niet meer reden om het getuigenis
van Gods woord achter te houden, omdat het tegenstand verwekt, dan de vroegere
hervormers hadden. De belijdenis van hun geloof, door heiligen en martelaren afgelegd,
staat ten nutte van de volgende geslachten opgetekend. Die levende voorbeelden van
heiligheid en standvastige oprechtheid zijn geboekstaafd om dezulken moed in te boezemen,
die tans opgeroepen worden om als getuigen voor God pal te staan. Zij ontvingen genade en
waarheid, niet alleen voor zichzelven, maar opdat door hen de kennis van God de aarde
verlichten zou. Heeft God Zijn dienstknechten in dlt geslacht licht gegeven ? Dan behoren
ze het in de wereld te laten schijnen. In de oude tijd zei de Heer tot iemand, die in Zijn naam
sprak: “Het huis Israëls wil naar u niet horen, omdat ze naar Mij niet willen horen.”
Desniettegenstaande zei Hij: “Maar gij zult Mijn woorden tot hen spreken, hetzij dat ze
horen zullen, of hetzij dat ze het laten zullen.” Tot Gods dienstknecht in deze tijd wordt het
321