LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 2: Die oorsprong van die apartheidsverhaal
p109
Vanuit ʼn akademiese perspektief argumenteer Strauss (2005:560) dat die Belhar
belydenis nie gaan oor “kernwaarhede van die Bybel” nie, maar slegs oor “periferiese
morele waardes”. Dames (2012:31) reageer hierop deur te sê dat hierdie argument van
Strauss die outentieke belewenis van apartheid van die lidmate van die NGSK en die
VGK afmaak as onbelangrike randsake: “Strauss’ (2005:572-573) remark, that the
Confession occupies itself with peripheral issues and not with central faith issues,
totalised the DRMS/URCSA’s pre- and post-1994 authentic experience into moral and
peripheral issues” (Dames 2012:31).
Hartney (2011:elektroniese bron) reageer ook op Strauss (2005) met sy “Eksegetiesteologiese
ondersteuning van die Belydenis van Belhar.” Hierin voer hy aan dat die drie
temas waaraan Belhar aandag gee, naamlik eenheid, versoening en geregtigheid wel
kernsake van die Skrif is en nie net randsake nie. Hy kyk na beide die Ou- en Nuwe
Testament en gee veral aandag aan Paulus se briewe. Die slotsom waartoe hy kom is
dít:
ʼn Belydenis, alhoewel dit “quia” is, kan nooit soos die Skrif die laaste
woord spreek nie en is daarom nooit afgesluit nie maar het altyd ʼn oop
einde.
ʼn Belydenis is egter meer as etiese uitsprake van die kerk. Uit
voormelde ontledings, is ons gevolgtrekking, dat die Belydenis van
Belhar is na sy inhoud werklik ʼn belydenis (sic) (“marturein” en
“homologein”).
Die Belydenis van Belhar handel soos blyk uit hierdie studie, nie oor
periferiese morele waardes nie, maar wel met kernwaarhede van die
Skrif (Hartney 2011:103).
Intussen het die NG Kerk in 2007 besluit om lidmate op ʼn informele basis te toets oor
kerkhereniging en die aanvaarding al dan nie van die Belydenis van Belhar. Die
resultaat van hierdie kwalitatiewe ondersoek het volgens Strauss (2010:138) aangedui
“...dat daar groot weerstand teen Belhar in NG Gemeentes bestaan. ʼn Weerstand wat
die aanvaarding van Belhar in die NG Kerk vir die huidige onmoontlik maak.”
Die volgende dramatiese skuif hieroor het gekom van die leierskap van die Sinode van
die Wes- en Suid-Kaap. Die moderatuur het by die sinode aanbeveel dat die Belydenis
van Belhar aanvaar moet word. Tydens die sinodesitting in Mei 2011 het hulle toe met
544 stemme teen 124 die volgende besluit geneem: