LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 11: Opvolggesprek met Johan en Karin
p608
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
Karin: Weet jy, op hierdie stadium dink ek ons blankes het ʼn groot rol te speel in Afrika.
En ek dink ons speel dit. Van ons. Van ons speel dit. Maar ek dink... Ek gaan nou iets
baie omstrede sê. Ek dink die mense van Suider-Afrika, ons swart mense en ons
blankes, is geweldig bederf.
Albert: Bederf? Hoekom sê jy so?
Karin: My niggie se dogter gee skool in Zambië, sy hou skool in Zambië. Sy sê die
skool is ʼn fees. Almal wil graag leer. Almal wil graag skoolgaan. Almal wil graag alles,
maar dit is na daai swaar tydperk toe die kolonialiste daar uitgetrek het. Sy het
byvoorbeeld gesê die geboue wat daar was... Soos die ou gesit en boek gelees het en
sy brilletjie daar gelos het, so het dit daar bly lê. En so het hulle uitgetrek. Alles staan
net so. Sy sê dit is een vet fees. Maar sy doen onsettend werk en sy hou skool daar.
Die ouens word in Worcester opgelei, slegs in Worcester, en hulle word gekeur voordat
hulle mag gaan. En dit is God eerste en die mens tweede. So met ander woorde jy
moet die Here jou God liefhê met alles wat jy het en jou naaste soos jouself. Met daai
houding gaan hulle daar in en hulle is besig om met rasse skrede daar te vorder. Baie
van ons mense hier het nog nie ingeskop nie. Baie het ingeskop. Baie besef. Baie het
nog nie. Baie is dankbaar. Baie is baie ondankbaar, so dit is baie moeilik. Maar vir ons
om te gaan terug sit en te sê wel dit is anyway ʼn Zimbabwe wat nou oppad is, so stop
alles. Dit is nie God se opdrag vir ons nie. God se opdrag vir ons is, hou aan Ek is in
beheer en dit is wat ons almal moet doen.
Albert: Jy praat nou van ons tyd is nou amper verby hierso, maar ons het nog so
veertig jaar om te gaan hierso, dit is nog lank. Hierdie ding beter werk.
{Einde van die gesprek}.