LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 5: Die post-apartheid verhaal?
p278
Dis egter een ding om die feite rondom wit bevoordeling te erken. Dis iets heeltemal
anders om te erken dat jy deur apartheid bevoordeel is.
4.3 Om te erken jy het die vrugte gepluk
In reaksie op Van Niekerk (2011) hierbo wat skryf dat wit mense sit met “enorme skuld
ten opsigte van die verlede”, skryf ʼn ene vannermerwe (skuilnaam) die volgende: “Die
man het nie in die minste ʼn begrip van die Afrikaner se geskiedenis nie, veral omdat hy
beweer die Afrikaner is vir eeue bevoordeel. Jingos en sikofante soos hy miskien, maar
beslis nie die gemiddelde Afrikaner nie.” (Republiek van Bravoland 2012:elektroniese
bron). Hierin is hy nie alleen nie. In hoofstuk vier is reeds gewys op die medenavorsers
wat ʼn soortgelyke standpunt huldig.
Hierteenoor is daar ook ander – ook van die mede-navorsers – wat insien en erken dat
hulle bevoordeeldes is, maar nie sonder teenstand nie. Jaco Barnard-Naudé
(2011b:elektroniese bron) reageer op kommentaar op van sy vorige bloginskrywings
waarop ʼn ene Cathy (skuilnaam) skryf dat sy idee oor “apartheidskuld” ʼn “figment of the
imagination” is. Hy antwoord só:
Is this person really and seriously arguing that there is no such thing as
responsibility and guilt for apartheid? That thousands upon thousands
of people were not deprived and left destitute for the sake of privileging
the white Afrikaner. The irony of her commenting from a computer with
an internet connection is clearly lost on her.
Hy haal ook ander voorbeelde aan van wit mense wat ten sterkste ontken dat hulle
enige skuld het oor voordele wat hulle uit apartheid gekry het. Van hulle is selfs trots
om hulself “apartheid bevoordeeldes” te noem. Dit noodsaak Barnard-Naudé
(2011b:elektroniese bron) om die volgende te sê:
But let me acknowledge once more, loud and clear: I am an apartheid
beneficiary. I am not proud of it. I am ashamed of the fact that gross
human-rights violations were perpetrated in the name of my volk, that
some of my fellow Afrikaners have shown absolutely no remorse, no
humility with respect to the privileges they have enjoyed and still enjoy
in post-apartheid South Africa.