LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 5: Die post-apartheid verhaal?
p315
Dit was opvallend hoe dikwels die idee van ʼn “uitreik” na vore gekom het in die
opvolgnavorsing. Kyk in hierdie verband byvoorbeeld na [Mike10-356, Danie 13-368,
Isak 14-339 en George 15-406]. Dis asof lidmate nie weet hoe om met mede-Christene
van ander rasse om te gaan nie. In die lig hiervan is dit jammer dat die jaarlikse
gesamentlike Pinksterfees wat in die verlede in Welkom gehou is, die laaste paar jaar
nie meer plaasvind nie. Ook die kwartaallikse byeenkoms van die Getuienisraad –
vroeër bekend as die Raad vir Sending en Samewerking – het skipbreuk gely as
gevolg van ʼn gebrek aan belangstelling van die kant van die leraars van die ring. Oor
hierdie kwessie skryf Krog (2003:249):
...if the church could provide the space for fellow Christians to meet
one another and live with one another, it would send shock waves
through the calcified moral artery system of this country. It would
enable a country currently living off a set of artificial machines, to wake
up with a transplanted heart which beats warm and strong with the
mercy of God for all its people.
Ten spyte van die opmerkings in die vorige paragraaf moet ek met Schoeman (2008:9)
saamstem as hy sê: “Daar is besliste tekens van groeiende positiewe gesindhede
binne die NG Kerk teenoor lidmate van die NG Kerkfamilie. Dit is miskien nog nie
genoeg nie, maar dié ‘sosiale kapitaal’ moet benut en gebruik word om tot aksie en
handelinge oor te gaan.” Die verbetering in gesindheid is ten minste van sommige
lidmate waar. Hier kan byvoorbeeld gekyk word na Frans [9-612] se opmerking oor TV
nuuslesers wat nie wit is nie. Die Kerk se uitdaging is om hierdie verbeterende
gesindheid te benut om nouer bande met swart Christene te smee.
Cilliers (2011:elektroniese bron) skryf dat wit mense se identiteite dikwels op ʼn baie
fundamentalistiese manier gedefinieer word. Dit vind weer neerslag in die prediking,
maar veral in die gebrek aan vordering met eenheid in die NG Kerk. Hierdie gebrek aan
eenheid ontneem die Kerk van ʼn profetiese stem teen sosiale euwels. “It is as if the
myth of separation between “us” and “them”, so integral to the ideology of apartheid,
has come back to haunt us” (Cilliers 2011:elektroniese bron). Hierteen sal die Kerk met
alle mag moet stry.
ʼn Tweede taak van die NG Kerk hang juis saam met hierdie profetiese stem. In sy
beskrywing van die situasie in die NG Kerk, verwys Cilliers (2011:elektroniese bron)
ook na die prediking. Sy ontleding van die homiletiese en liturgiese praktyke wys dit is