LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 1: Apartheid onder die loep geneem
p30
word) is al so baie keer verskillend gedefinieer dat Thomas Oden (aangehaal in Mohler
1995:82) sê die term “has been pounced upon and taken captive by the followers of
certain... writers... who just about ruined the term for any useful purposes.” Lötter
(1995:37) maak Sartre se kritiek op die gebruik van die term eksistensialisme van
toepassing op die begrip postmodernisme as hy hom só aanhaal: “...the word is now so
loosely applied to so many things that it no longer means anything at all.” Tereg noem
Klopper (2006:1) dit 'n “betekenisgelaaide term wat onnadenkend en buite konteks
gebruik word...”. Dit lyk dus noodsaaklik te wees om 'n eie definisie van hierdie term te
gee soos gebruik in hierdie navorsing.
9.1.3 My eie posisie
Eerder as om te probeer om 'n voltooide definisie te vind om by aan te sluit, sal ek
eerder in aansluiting by Van den Berg (2006), my eie bakens plant om aan te dui
waarbinne ek die postmoderne paradigma wil definieer.
Van den Berg (2006:168) self kies vir vier “horison-lyne” waardeur hy sy eie pastorale
teologie wil plaas binne die postmoderne raam. Die vier aspekte wat hy kies is:
Subjektiewe integriteit, beperktheid van taal, misterie van verstaan en betekenis van
konteks. Ek bespreek vervolgens elkeen en voeg dan ook my eie bydrae by.
9.1.3.1 Subjektiewe integriteit
Een van die groot ideale van die modernisme was dié van objektiwiteit. Postmoderniteit
wys dit egter af as onhaalbaar. Strauss (2002:586) verwys hierna as die “onhoudbare
dilemma in die gangbare kennisleer.” Gerkin (1997:12) demonstreer hierdie konsep
heel prakties wanneer hy sy lesers uitnooi, en hy homself ook daartoe verbind, om eie
vorige ervarings saam te bring na die lees en skryf van die boek: “both the writer and
the reader seek to form a link between their prior experiences of care, including
pastoral care.” Dis eers wanneer ek my eie subjektiwiteit kan raaksien en erken dat dit
'n rol speel in my doen en dink, dat subjektiewe integriteit moontlik word. Nou kan ek
myself blootstel vir die ander se unieke verstaan en dis selfs moontlik dat dit my eie
verstaan kan “informeer en selfs mag wysig” (Van den Berg 2006:168).