LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 5: Die post-apartheid verhaal?
p293
(Büchner 2012:elektroniese bron), het positief hierop gereageer. In ʼn onderhoud met
Gaum (2011:18) beskryf die koerantredakteur Tim du Plessis die rol van die kerk só:
Die Afrikaanse kerke doen nie meer politiek soos in die ou dae nie.
Hulle is nou terug by die kernrol wat kerke in die samelewing moet
vervul, en dit it reg. As die Afrikaanse kerke hulle geroepe voel om ʼn
profetiese stem te laat hoor, doen hulle dit saam met die breë
religieuse gemeenskap. Soos dit hoort. In die breë Afrikaanse
gemeenskap is die Afrikaanse kerke moreelbouers en ankerpunte vir
stabiliteit en moraliteit in ʼn wêreld in beroering.
Ongelukkig is die Kerk ook deel van hierdie gebroke werklikheid. Die patrone van die
verlede word nie so gou ontglip nie. Een hiervan is rassisme.
6.4 Die Kerk sukkel steeds
Uit die navorsing is dit duidelik dat ʼn groot aantal van die mede-navorsers – en ander
wit mense – hulself nie as rassisties beskou nie. Dit is egter ewe waar dat baie
opmerkings en uitdrukkings ʼn onderliggende rassisme verklap. Hieroor tree Nico Smith
(2010b:14) met Kerkbode se redakteur, Anton Pienaar, in gesprek. Pienaar (2010a:9)
vra waarom die VGK die NGK as rassisties beskou. Smith antwoord deur te vertel van
ʼn ondersoek wat hy in die Vrystaat gedoen het oor die skeuring in VGK gemeentes. “In
die 14 gemeentes wat ek besoek het, was in al die gemeentes van die VGK die
plaaslike NG gemeentes aangewys as medeverantwoordelik vir die skeuring.” Hy wys
ook op die houding van NG Kerk leiers wat as paternalisties en neerbuigend beleef is.
Pienaar (2010b:14) antwoord die besware deur aan te voer dat dit nie sy
“gewaarwording” is dat die kerk “nog rassisties is nie” en “dat die kerk rassisme
agtergelaat het, en dat die kerk spyt is oor sy onderskrywing van die rassisties
gebaseerde politieke bestel van apartheid.” Hy gee egter toe dat daar “nog rassiste in
die NG Kerk is, en in die VG Kerk.”
Hieroor sou Weingarten (2000) waarskynlik aanvoer dat wit mense wel bewus is van
die voortgaande rassisme en dat hulle in staat is om iets daaraan te doen. Hulle is dus
volledig in die groen kwadrant. Die pogings tot ontkenning van hierdie rassisme plaas
hulle egter in die rooi kwadrant waar hulle aanvoer dat hulle nie bewus is van so iets