LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 15: Opvolggesprek met George
p661
Lewe na apartheid 2012 – Gesprek 15: Opvolggesprek met George
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
Albert: ʼn Belangrike lyn gaan wees een van versoening, want in ons ou bedeling het
ons op ʼn bepaalde manier gelewe, die wit / swart groepe, in aparte wêrelde. Dit sien
ons baie duidelik. Ons het nie geweet wat in hulle wêreld aangaan nie en hulle het ʼn
bietjie meer geweet wat in ons wêreld aangaan, want hulle het hier by ons gewerk.
Daar wat ʼn politieke sisteem en so aan. En nou is ons op ʼn nuwe sisteem en nou moet
ons op ʼn manier met mekaar saam leef. Versoening is vir ons met ander woorde ʼn
kardinale vraag. Leef ons versoenend? Speel die kerk enigsins ʼn rol daarin? Watter rol
speel die kerk? Want in die ou bedeling het die kerk aanvanklik ʼn baie negatiewe rol
gespeel. Die kerk het aanvanklik gesê maar apartheid is reg, die Bybel sê dit is reg. En
toe later van tyd hier in 1986 en toe in 1990 weer het die kerk nou verander en gesê
maar rassisme soos hy wat neerslag vind in apartheid is nie aanvaarbaar nie, ons bely
ons skuld daaraan en so aan. Dan die hele vraag sê lidmate dieselfde, voel hulle
dieselfde? En dink hulle hulle is enigsins skuldig? So dit is die temas wat ons op die
tafel sit. Maar kom ons begin voor, George. Sê eers wat is jou ervarings die laaste
veertien jaar min of meer. Jou werksituasie was ook nie net in ʼn wit wêreld nie nè?
Praat ʼn bietjie vir my daaroor.
George: My werksituasie van seker omtrent die afgelope agt jaar was oorwegend met
swart skole. Daar was blanke skole ook by betrokke en dan nou uit die aard van die
saak ook gemengde skole betrokke, verskillende kulture in een skool. Maar wat die
werksopset betref het ons geleidelik Sotho-sprekende kollegas ingekry in alle afdelings
van ons werk. Daarmee bedoel ek nou die ouens soos wat ek nou gedoen het, die
leerondersteuning vir leerders met leerprobleme en dan die maatskaplike werkers. Dit
is die twee groot groepe en dan ook in ʼn mindere mate terapeute, en as ons praat van
terapeute dan bedoel ek nou spesifiek spraakterapeute. Ek weet nie hoeveel
gekwalifiseerde swart, of Sotha-sprekende of ander taal sprekende spraakterapeute
daar is spesifiek nie. Ek het op ʼn kol geweet van één hier by Bongani Hospitaal maar
dié een is ook alweer weg en ek dink dit is nogal ʼn probleem vir ons.
Albert: So die mense met wie jy gewerk het, die kliente, en dan nou die kollegas met
wie jy gewerk het, het die laaste tyd aansienlik verander. Voorheen was dit hoofsaaklik
ʼn wit omgewing nè?
George: Ja, ons het die eerste keer ʼn swart kollega, ʼn Sotho sprekende kollega gekry,
laat ek nou net my kop in trurat sit, seker omtrent hier in 1995,96 ek dink hy praktiseer