LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 16: Korrespondensie van Isak
p694
470
471
472
473
474
475
476
477
478
479
480
481
482
483
484
485
486
487
488
489
490
491
492
493
494
495
496
497
498
499
500
501
502
503
504
505
Hul eerste wedstryd is Maandag gespeel. Die Maandag aand het hulle, met die Toyota
as vervoer, saam met ander spanne by ʼn restaurant in Klerksdorp gaan eet en sosiaal
verkeer. Laat die aand het hulle terug gery na hulle blyplek, met sommige spelers voor
in die dubbelkajuit, en ander agter op die bakkie. Om een of ander rede (wat nie hier
belangrik is nie) het die bakkie by ʼn afrit, van die pad afgegaan, die bestuurder het
beheer verloor, en die bakke het omgeslaan. Twee van die swart spelers is op die
toneel dood verklaar, en ʼn derde is in die intensiewe eenheid van die hospitaal
opgeneem. Al die ander spelers was in ʼn mindere of meerdere mate beseer.
Ek is eers die volgende oggend in kennis gestel en het toe na Klerksdorp gehaas om
hierdie hartseer en tragiese, maar ook potensieel plofbare insident te bestuur: ʼn Blanke
bestuurder met swart spelers agter op die bakkie. Die swart spelers is noodlottig
beseer (hoewel die een blanke speler ook agter op was en ernstige beserings, wat ’n
lewenslange letsel sou laat – hy het effektief sy oor verloor.
Ek kon eers ongeveer 19:00 die aand, saam met twee van die swart spelers, wat nie
ernstig beseer was nie, die ouers van die twee swart spelers inlig oor die ongeluk en
hul kinders se dood.
Soos met sulke insidente was daar ook maar die kwota sensasie. Die gerugte dat die
blanke bestuurder die ongeluk veroorsaak het, dat hy verkwalik word en dat hy en
ander blankes nie welkom en veilig by die begrafnis sou wees nie.
Ek was nou betrokke met die reëlings van die twee seuns se begrafnis. Hulle is saam
begrawe. Veral met die een speler wie se ma ʼn enkelouer was en finansieel behoeftig
was. Die hokkievereniging het bygedra vir die begrafnisse. Ek het die geleentheid
gehad om saam met die ma en familie in die sink “shack” agter die huis swart tee en
koekies te geniet terwyl ons die begrafnis bespreek het. Daar was geen sprake van
haat of verwyt nie, of enige rassisme nie.
Die ander speler se pa was ʼn prominente figuur in die Taxi organisasie, en het veel
meer finansies – en ‘politieke” invloed gehad. By ʼn roudiens wat ons by die kollege vir
die twee spelers gehou het die week voor die begrafnis (een van hulle was ook ʼn
student by die kollege) het hierdie pa dit duidelik gestel dat die blanke
speler/bestuurder van die voertuig en alle blankes welkom is by die begrafnis. Hy het
dit duidelik gestel dat dit ʼn ongeluk was, dat daar nie plek sou wees vir enige