LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 8: Gesprek 8 (19 November 1998) p551
292
293
294
295
296
297
298
299
300
301
302
303
304
305
306
307
308
309
310
311
312
313
314
315
316
317
318
319
320
321
322
323
324
325
326
327
328
Mike: Ek sekondeer dit, ons het 'n verantwoordelikheid vir die opbou proses. Dit is ons
Christelike plig om mense wat minder bevoorreg is, te help. Vir my om te sê, ek het 'n
verantwoordelik om dit waarvoor ek gaan leer het op skool, op universiteit, en dit wat
ek bereik het en die werk wat ek nou hard voor werk, om dit nou op te offer vir iemand
anders, dis nie my verantwoordelikheid om dit wat ek het weg te gee, suiwer omdat ek
iemand anders iets skuld nie. Ek moet dit liewer my verantwoordelikheid maak om hom
'n geleentheid ook te gee as wat ek gehad het. Hoe kan ek omdraai nou en sê alles
wat ek voor gewerk het, verdien ek nie, want daai man het dit nie ook gehad nie. 'n
Plaasboer wat op die plaas grootgeword het, wat nooit miskien op die dorp gekom het
nie, wat nooit gestem het nie, hier kom hulle en vat sy plaas weg en gee dit vir 'n
swartman, watse verantwoordelikheid het hy teenoor daai man? Die
verantwoordelikheid wat ons het is om te kyk dat die ander mense wat swaar kry en
minder gegoed is, dat ons as Christene hulle ophelp, nie ek gaan nou sy job vat en 'n
ander in jou plek sit, so jy kan nou maar gaan swaarkry, dis nou jou beurt om swaar te
kry. Dit maak vir my geen sin nie. Breek af en gee vir hulle sodat hulle weer kan opbou.
Elsa: Dit maak nie vir ons sin nie, maar ek is oortuig daarvan die ou wat aan die ander
kant staan, dit maak vir hom sin.
Mike: Is dit logika om te sê ons moet hierdie mense wat nou hierdie ontwerp doen van
'n sekere ding, vat hulle nou weg en sit ander mense in dat hulle weer voor begin, dit
maak geensins sin nie.
Karin: Ek dink nou aan my pa-hulle waar hulle grootgeword het, dat hulle as
laerskoolkinders oor 'n binnelandse meer moes roei om by die skool uit te kom, van
3km. Dan vat ek waar hy staan vandag, waarheen hy ons 5 kinders gelei het en dan
luister ek na hierdie goed, dan sê ek vir myself, waar daar 'n wil is, is 'n weg. As baie
van die mense net vir hulleself wil optel, en iets wil saamdoen. Ek het ook die
ondervinding van waar ek vir 10 jaar saamgewerk het met mense, as jy vir hulle sê los
dan val alles plat, dan is tien jaar se werk niks. Dit geen jou 'n ander perspektief, dan
besef jy jy gee vir iemand 'n geleentheid wat hy nie gebruik nie, en dan dink ek hoe
swaar het ons gekry, en my ouers het nooit die Engelse of iemand geblameer daarvoor
nie, hulle het eenvoudig geklim en bo uitgekom. My oupa was 'n plaasarbeider
gewees, dit was dieselfde as die swartes vandag
Elsa: Ek hoor wat jy sê, maar ek onthou spesifiek, dit was Quincy wat gesê het, die
swartmense mag nie gedink het nie. Hy mag nie die koppie opgetel en geskuif het as