LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 15: Opvolggesprek met George
p676
552
553
554
555
556
557
558
559
560
561
562
563
564
565
566
567
568
569
570
571
572
573
574
575
576
577
578
579
580
581
582
583
584
585
586
George: Ek het een keer in ʼn gemeentevergadering van ons het ek aangehaal, en
miskien is dit ʼn verkeerde interpretasie, toe Jesus die dissipels uitgestuur het
aanvanklik daai twee-en-sewentig, het Hy vir hulle gesê gaan eerste na die kinders van
Israel toe. Miskien as ʼn teruggryp na, en daarmee verkondig ek nou nie apartheid nie,
daar is ʼn spreekwoord wat sê die hemp is nader as die rok, en bloed is dikker as water.
So ek dink daar gaan altyd by mense wees om eerste na jou eie om te sien en in hulle
behoeftes te voorsien voordat jy gaan uitreik na ander toe. En ek weet nie of dit eg
menslik is nie.
Albert: George goed kom ons stop net daar, ek dink ons het ʼn goeie klomp goeters
gedek. Dankie ek waardeer jou moeite. Ek sal nou die gesprek gaan transkribeer en
dan moet ek dit nou in ʼn hoofstuk verwerk. Maar dat ons ʼn uitdaging het in die nuwe
Suid-Afrika is wel waar. Jy het in die begin gepraat dat ons grootgeword het in
apartheid, ons het nie iets anders geken nie. Dit was nie of ons een sisteem gehad het
en toe verander hy nie.
George: Ek voel nie ek het skuld aan apartheid nie, omdat ek in daai bedeling was is
dit vir my normaal. Ek het daarmee grootgeword. Ek het my skool gehad, hulle het
hulle skool gehad. Ek het my woongebied gehad, hulle het hulle woongebied gehad.
Ek het my parke gehad, hulle het hulle parke gehad.
Albert: Dit was ten minste in teorie die idee.
George: Dit was in teorie die idee, maar my oorlede skoonpa, my oorlede vrou se pa,
het gesê en ek dink ek het dit ook vanoggend by geleentheid gesê. Die groot probleem
met apartheid – want mense sal hulle altyd self in groepe groepeer weens watter
gemene delers of wat ook al nè – maar die probleem was omdat dit verpligtend was,
omdat dit op die wetboek gestaan het. Hierdie Irma Joubert, daar boek wat ek gelees
het, dit het my regtig geroer jy weet, want nou het hierdie Indiër gemeenskappe, Mister
Musa of wat ook al, wat nou verplig was... en hoe het hulle nie na Miss Persomi toe
gekom om van haar raad te kry en hoe het sy werklik, hoe het sy teen haar owerhede
en haar eie familie weet jy verskil, van die onreg wat teen hierdie mense gedoen was.
Albert: Ek moet daai boeke lees, dit klink vir my interessant.