LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 2: Die oorsprong van die apartheidsverhaal
p111
posisie wat die NG Kerk inneem ten opsigte van relevante sake. So het die NG Kerk
oor ʼn tydperk beweeg van steun aan apartheid tot ʼn teoretiese afwysing daarvan tot ʼn
skuldbelydenis oor haar aandeel daarin. So was dit ook met die Belydenis van Belhar
oor die laaste aantal jare. Dit is nie korrek om die NG Kerk uit te beeld as sou die Kerk
steeds die posisie van dekades gelede beklee soos wat deur Jennifer Nelson (2003:69)
gesuggereer word nie.
Wat op amptelike gebied gebeur, stem egter nie noodwendig ooreen met wat in
plaaslike gemeentes gebeur nie. Met die afskeiding van die APK in 1987 is daar
beweer dat die NG Kerk nou van sy rassistiese lidmate ontslae geraak het (Du Toit et
al 2002:161). Of dit so eenvoudig is, is nie seker nie. Selfs die resultate van Kerkspieël
wil suggereer dat die NG Kerk nie die kwessie van rassisme as baie belangrik beskou
nie. So meld Schoeman (2010) dat van die sewe groot kwessies in Suid-Afrika wat
deur The South African Christian Leadership Assembly geïdentifiseer is (Bisschoff
2008:10), rassisme die tweede minste aandag in gemeentes kry. Dit is net seksisme
wat nog minder aandag kry. Dit is te betwyfel of hierdie toedrag van sake die gevolg is
daarvan dat rassisme en seksisme nie voorkom in gemeentes nie, en of dit nie dalk
eerder moeilike kwessies is wat gerieflikheidshalwe oorgesien word nie.
In die volgende twee afdelings word gekyk na twee modelle wat gebruik kan word as
lense waardeur na mense se posisie ten opsigte van die verlede en verandering gekyk
kan word. Eerstens word gekyk na Weingarten se uitdaging aan vertellers van
narratiewe. Tweedens word daar gekyk na die proses van verandering en hoe mense
daarop reageer.
6. Weingarten se “Typology of Witnessing”
Alhoewel Weingarten (2000:396) se “Typology of Witnessing” nooit in die gesprekke te
sprake gekom het nie, bied dit tog 'n handige skema waardeur na die inhoud van die
navorsing gekyk kan word. Die wyse waarop sy kyk na hoe narratiewe vertel word, bied
nuwe moontlikhede om tydens die gesprek die vertellers uit te daag om weer te besin
oor hulle verhale.
Weingarten gebruik die konsep van “witnessing” of getuienislewering as die sleutel vir
haar “understanding of the dilemmas faced pre- and post-Apartheid" (Weingarten