LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 4: Die verhaal oor apartheid – teenswoordige tyd
p183
Afrikaner-intellektuele begin deurdring het, werklik begin meebring dat
hulle hulself begin wysmaak dat apartheid glad nie so sleg was nie en
dat wit mense en Afrikaners – wat steeds verreweg die hoogste lewenstandaard
in Suid-Afrika handhaaf – hulself aan hul skoenrieme
opgetrek het?” Hy gaan dan verder en reageer op diegene wat aanvoer
dat hulle “niks aan enigiemand te danke het nie.” Hy wys op die
voorregte wat apartheid vir wit mense gebring het. “Apartheid was ’n
stelsel van staatsosialisme wat feitlik volledig afgestem was op die
bevoorregting van Afrikaners. Ook die ouers en voorouers van jong wit
mense wat geen aantoonbare aandeel in die vestiging en bestendiging
van hierdie stelsel gehad het nie, het dit wel gehad, en hulle is dus ’n
produk daarvan.”
Daar is ook ander Du Toit’s wat anders dink oor apartheid. Een van hulle is Fanie du
Toit, die Uitvoerende Direkteur van die Instituut vir Geregtigheid en Versoening. Hy
beskryf apartheid soos volg: “Apartheid denied the human dignity of black South
Africans in the way it failed, as a system, to recognise political, economic and social
rights for all. For this reason the United Nations declared apartheid a crime against
humanity” (Du Toit 2011:elektroniese bron).
In terme van Weingarten se kwadrante – soos verduidelik in hoofstuk twee – verkeer al
bogenoemdes in die swart kwadrant. Hulle is onbewus van enige negatiewe impak wat
apartheid op enigeen sou hê. Die vraag oor hulle vermoë om iets aan die stelsel te
verander, kom nie eers by hulle op nie. In die volgende afdeling word nog ʼn standpunt
bespreek wat ook in die swart kwadrant lê. Hier word, behalwe vir die ontkenning van
enige negatiewe gevolg van apartheid, ook geredeneer dat wit Afrikaners onmagtig
was om iets daaraan te verander.
4.1.2 “Dis wetgewing se skuld”
In 1998 blameer Mike [2-265] die wetgewing wat bestaande gebruike verpligtend
gemaak het. In 2012 herhaal hy hierdie standpunt as hy praat oor die beleid van
apartheid: Dit was in elk geval daar; ons het net ’n wet daarvan
gemaak en toe is almal ongelukkig daaroor [Mike 10-248] en dan bevestig
hy dit met jy kon nie teen die wet optree nie [Mike 10-260]. Wanneer hy