LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 3: Die verhaal oor apartheid – verlede tyd
p133
Hierdie standpunt word verklap deur ʼn verklaring van die Nederduitse Hervormde Kerk
(Lombard 1981:221) waarin aangedui word dat hulle geen beswaar het teen
apartheidswette nie, solank dit op so ʼn manier toegepas word dat mense se
menswaardigheid behou word. Waarom sou dit nodig wees om so ’n voorwaarde te
stel? Tensy hulle besef het dat die wette juis mense se menswaardigheid bedreig het.
Elsa [3-730] is baie uitgesproke oor die huidige stand van geweld en misdaad in die
land as sy sê:
daar word elke dag honderde swartmense doodgemaak,
ook deur kriminele. My bediende sê vir my in Thabong
word daar elke naweek omtrent drie of vier mense
doodgemaak. Ons steur ons net nie daaraan nie, dit
pla ons nie. Maar dat daar nou ʼn wit boer
doodgeskiet word, of ʼn wit mens doodgemaak word, dan
is dit op die voorblaaie van die koerante vir weke
lank en dis op die nuus elke dag. So die mense
beleef nog steeds die storie dat ons onsself sien as
superieur.
Die idee van superioriteit lê nie in die eerste plek in die dade nie, maar in die gedagte
wat die dade voorafgaan. En hierdie gedagtes is rassistiese gedagtes.
3.3 Inkommers in apartheid 22
Rassisme is in hoofstuk twee aangedui as een van die oorsake van die politieke beleid
van apartheid. Vir diegene wat in apartheid ingekom [Mike 2-283] het, met ander
woorde hulle wat grootgeword het in die tyd van apartheid, was dit terselfdertyd ook 'n
gevolg van die politieke beleid. De Klerk (2000:33) noem dit dan ook een van die sewe
sondes van apartheid.
In die groep was daar ʼn hewige debat oor presies wat rassisme is. Elsa [3-749] sê: Ons
bly dink in terme van wit en swart. Ons dink nie aan mense nie.
[R]assisties beteken net jy heg sekere rasse-eienskappe aan
22 Hierdie opskrif verwys na ʼn opmerking van Mike [2-283] Dit het nie in ons lewe ingekom
nie, maar ons het in apartheid ingekom.