LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 2: Gesprek 2 (13 Augustus 1998)
p423
512
513
514
515
516
517
518
519
520
521
522
523
524
525
526
527
528
529
530
531
532
533
534
535
536
537
538
539
540
541
542
543
544
545
546
547
548
Mike: Dit kom maar weer terug na die feit dat baie mense bedryf politiek, sommige
mense doen wat hulle beginsels vir hulle sê. As FW nie gevoel het in sy binneste hy
moet iets doen daaromtrent nie, en hy wou polities sterk gebly het, dan sou hy daai
besluit nooit geneem het nie. (Baie tussenin gepraat. Band moeilik om te ontsyfer) Ek
kon as Sap of Nasionalis daai jare besluit het of wil ek 'n swarte 'n klap gee wat voor
my inloop of wil ek maar om hom stap. Dit is 'n besluit wat 'n mens neem en dit
bekommer my vandag, dat ek dink daar is soveel mense wat baie bly is oor die nuwe
bedeling en tog tree hulle op soos in die ou bedeling…
Hanlie: Geweldig baie. O, kan ek met julle iets daaroor deel…
Mike: Ek sien dit daagliks, mense wat hul kleintjies leer, soos byvoorbeeld dan stop
hulle by die petrolpomp en dan draai hy die venster af en dan sê die laitie: "Maak vol,
kaffer". Dan dink ek by myself, daai outjie weet mos nie wat dit beteken nie. Waar leer
hulle dit, by sy ouers, 'n leefwyse, en hy moet later van tyd vir homself besluit, is dit hoe
ek wil lewe of nie.
Hanlie: Dis wat ek bedoel as ek sê apartheid is still alive and well in South-Africa.
Hierdie week wat verby is was vir my 'n verskriklike week gewees. Eerstens het ek
lankal terug met Mandela se verjaarsdag 'n foto van hom bestel en ek het dit laat raam
by Picture Frame. En ek stap uit en daar sit blanke mans in 'n motor en hulle sien my,
en die een sê wat het jy daar, en ek wys en hy sê is dit vir jouself, en ek dog hy bedoel
dis oulik, dis mooi, laat ek sien, en ek gaan wys dit vir hom en ek sê nee, dis vir die
skool. Hy sê "ja grappig nè, in Amerika is dit Clinton en by ons is dit 'n kaffer." Nou hier
staan ek met die foto en ek vat hom dadelik aan, maar jy voel so 'n gek want ha-ha, die
ou vroutjie…
En die ander ding is by die skool kom daar 'n man wat sekere goed verkoop, en ek
staan met hom en praat en dit was die dag van SATU se vergaderings wat hulle weer
weggebly het van die skool af, hy draai om na sy maat toe en sê "het jy gehoor die
kaffers bly weer weg van die skool af." En op daai oomblik sê ek vir hom, ek wil nie
meer verder met jou besigheid doen nie, noem jy jouself 'n christen. En hy sê ja. En ek
vra hom, maar hoekom gebruik jy woorde wat ander mense seermaak? En ek is
bevrees dit het my hierdie week vreeslik ontstel, omdat dit twee keer in twee dae se tyd
met my gebeur het. Wat ek toe voel is, wat sit ons nou eintlik hier en doen vanaand by
jou, wat kom probeer ons eintlik doen, want buite kant hierdie mure, al sou ons nou