LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 3: Die verhaal oor apartheid – verlede tyd
p139
van die Algemene Sinode van die Nederduitse Gereformeerde Kerk in
Afrika stel dit so: “Baie van die wit sendelinge het nie daarvan gehou dat
die swart manne al hoe meer hulle eie gedagtes begin koester oor dinge
nie; hulle wou nog graag vir die swart mense voorskryf hoe dinge in die
kerk gedoen behoort te word.” Hy gaan voort om te sê “dat tot nog sewe
jaar gelede die Kerkorde van die Vrystaatse sinode van ons kerk bepaal
het dat die voorsitter en die skriba van ’n ring noodwendig ’n wit
sendeling moet wees!” (Meiring 1975:5).
Een van Meiring (1975:105): se ander gespreksgenote stel dit so: "Die
ergste van alles is dat ons so min te sê het oor ons eie lot. Ander mense
besluit vir ons oor ons lot en ons toekoms. Daarteen kom waarskynlik
die meeste swart mense in opstand. Ons wil sélf besluit."
Die manier waarop wit mense na swart mense verwys is nog ʼn duidelike bewys van
hierdie (soms subtiele) paternalisme. Die meeste swart mense het benewens hulle
regte naam ook nog ’n sogenaamde wit of Europese naam.
Gedurende die tyd van ons groepsbesprekings het ek ook gesprekke
gevoer met swart mense. Tydens so ’n bespreking met ’n kerkgroep het
die volgende na vore gekom. Ek deel dit met die mede-navorsers tydens
die derde gespreksessie: Die eerste ou met wie ek gesels...
ek vra hom wat is sy naam. Hy sê Michael. En
onmiddellik gaan hy aan en praat met my oor wat sy
naam beteken. Sy naam is eintlik Mokake. Dis sy naam.
Maar kleintyd het hulle hom gedoop Michael, want die
wit mense kon nie sy swart naam sê nie. Vat sy ma hom
dokter toe, want hy is siek, dan vra die dokter wat
is sy naam? Mokake. Nee heng ek kan nie daai naam sê
nie. Jy is Michael. En wat dit aan daai jong man
doen. Dit is ʼn outjie so ʼn paar jaar jonger as ek. Hy
het seker ʼn goeie twee, drie, vier minute gepraat oor
sy naam. Hy wil nie Michael wees nie, want hy is nie
Michael nie. Hy is Mokake [Albert 3-853]. Hy is gewoond dat
almal hom Michael noem, en tog is sy lang gesprek oor die betekenis
van sy eintlike naam ʼn aanduiding van die belang daarvan vir hom.