LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 5: Die post-apartheid verhaal?
p323
9.4 Hoop gesetel in die volgende geslag
Alexander (2010:elektroniese bron) raak ʼn belangrike punt aan as hy oor die rol van
ouer mense ten opsigte van die jeug in die post-apartheid opset skryf:
Die stryd vir die verwesenliking van ’n nierassistiese (sic),
nieseksistiese (sic) en demokratiese Suid-Afrika sal geslagte eerder as
dekades duur. Die politieke en kulturele leierskap van ons land, die
mense wat rolmodelle vir ons jeug is, het ’n groot verantwoordelikheid
om te help om die omstandighede te skep om hierdie doelwitte te
bereik.
Van die kant van jonger mense – jonger as ekself en jonger as die mede-navorsers –
hoor ek bemoedigende klanke oor die toekoms. Snyman (2010:elektroniese bron) skryf
oor ʼn toer wat hy meegemaak het met mense wat meestal ouer as hy was. Na
aanleiding van ʼn insident oor apartheid en wit mense se skuld skryf hy:
Ek word tot vandag toe nog en sal die res van my lewe, bevoordeel
word deur apartheid. Ek skuld ʼn hele paar verskonings. Ek het nooit vir
die nasionale party (sic) gestem nie, ek was van standerd 6 af in ʼn
geïntegreerde skool, ek gaan waarskynlik nie dieselfde voorregte as
my medetoerlede op my aftreedag geniet nie omdat die koek baie meer
gelyk gaan gesny word.
Oor die behoefte aan belydenis is hy eerlik as hy skryf: “Een van die toerlede het toe
ons wegstap gebrom: ‘Hoeveel keer gaan ons nog moet onverskoning (sic) vra vir
apartheid?’ Ek het gewonder of ons dit al ooit eenkeer regtig gedoen het” (Snyman
2010:elektroniese bron). Hy gaan voort: “Of ons besef nie wat apartheid gedoen het nie
of ons dink dit was geregverdig om dit aan ander te doen. Ek stem saam... Ons moet
hieroor praat.”
Om te praat oor die kwessies wat pla, is vir die jonger geslag blykbaar makliker as vir
ouer mense. Wat Van Wyngaard (2010a:elektroniese bron) skryf, hoor jy nie dikwels by
ouer mense nie:
Ek wil eerlik kan sê dat dit my lyk asof Apartheid my ongelooflik
bevoordeel het omdat ek wit is. En dat ek sukkel om te verstaan wat ek
daarmee moet maak. Hoe ek daarop moet reageer. Hoe regstellende
aksie en swart bemagtiging nie altyd vir my so wit en swart (no pun