LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 1: Gesprek 1 (30 Julie 1998)
p407
699
700
701
702
703
704
705
706
707
708
709
710
711
712
713
714
715
716
717
718
719
720
721
722
723
724
725
726
727
728
729
730
731
732
733
734
735
hier in die jaar ’63, ’64, ’65, daar rond, en dit is die eerste wat ek van apartheid gehoor
het. En vir jare het daai ding teen die muur gestaan, totdat iemand dit op 'n stadium
gaan doodverf het. Dit onthou ek.
Ek deel met Danie die siening, dat ons ook in 'n mate maar slagoffers was van
apartheid, weliswaar 'n bevoorregte slagoffer, ons kan nie ontken dat ons nie besonder
bevoorreg was nie, maar die situasie waarin ons nou sit, het ons ook in 'n sin geërf, dis
nie net ons handewerk nie en veral ons kinders en die mense wat jonger as ons is,
hulle het iets geërf waarin hulle miskien glad nie 'n aandeel het nie, dit gaan vir hulle
lank vat voordat hulle hulle voete gaan vind, in die nuwe post-apartheid Suid-Afrika, en
dis hoekom ons hierdie groep het. Dit is vir my belangrik dat ons hierdie post-apartheid
Suid-Afrika laat werk, hy móét werk. As ons hom nie gaan laat werk nie, dan is daar
nie 'n toekoms nie. Ons is die mense wat hierdie ding moet laat werk, vir ons maar
veral vir ons kinders. En dit is my sê.
Laaste opmerking voor ons afsluit?
Ben: Toe ons by die kinderhuis was, was daar 26 swartetjies daar, saam met die 116.
Toe het die dame daar gesê, daar is geen probleme nie, die blankes aanvaar daai
swartetjies en daai swartetjies is gehoorsamer as die blankes. Hier by Toronto Place,
is daar 'n klomp kleuterskole, daar is omtrent die helfte swartetjies daar, as hulle in
hulle rye staan of so, is dit nie een ry swart en een ry wit nie, dit staan langs mekaar en
deurmekaar en doen als saam, eet saam, dieselfde goed. So vir hulle gaan dit baie
makliker wees.
Albert: Ek dink Ben is reg, die kinders wat nou nog deur die skool fase moet gaan,
hulle gaan dit makliker hê. Ons is in die moeilike posisie, ons wat nou nog halfpad met
ons voet in die ou bedeling gestaan het en met ons voet in die nuwe bedeling.
Danie: Net 'n laaste opmerking oor iets wat Ben vroeër vanaand gesê het: oor die kerk,
maar ook oor die media. My kinders het in my huis groot geword, dat hulle sê vir die
swartman en swart vrou, oom en tannie, wat vir baie mense onaanvaarbaar is. Totdat
hulle ook op 'n stadium blootgestel is deur die media dat dit 'n oom of 'n tannie is, dit is
ook vir my 'n interessante blootstelling waaraan ons almal onderwerp word, ons moet
nie die mag in media onderskat nie.
Albert: Nouja, daaroor sal ons volgende week gesels.