LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 7: Gesprek 7 (4 November 1998)
p531
549
550
551
552
553
554
555
556
557
558
559
560
561
562
563
564
565
566
567
568
569
570
571
572
573
574
575
576
577
578
579
580
581
582
583
584
understand that the whites are more quiet in their way of singing in the church and so
on, everybody enjoys singing, we dance, we do all sorts of things, we enjoy that.
Unless we start getting together and not trying to change, but understand our various
cultures, how we praise God and so on and learn about those things, we will not be
able to have unity soon.
Rose: Waarom dit seker moeilik is om in die kerk 'n eenheid te vorm, is dat die NG
Kerk spesifiek, al die jare die backbone was van apartheid. Die NG Kerk het apartheid
op Bybelse gronde geskoei, m.a.w. hy het teksies uit die Bybel uitgevat, en apartheid is
daarmee geregverdig. Uit my eie persoonlike ervaring, toe ek begin het by die skool in
Bronville, was ons die helfte blank en die res was kleurling, en seker vyf of ses jaar het
ek nie my oë toegemaak as ons as personeel saambid nie, eenvoudig omdat ek nie op
daai stadium vir myself kon uitmaak wie is my naaste nie. Is my naaste net kleurlinge?
Of is dit swart? Uit die aard van die saak het ek nie 'n probleem met swart nie, maar
hoe kan ek saam bid en die ou hier langsaan is nie my naaste nie. Hy, sy kan my
beskou as haar naaste nie, want ek is minder mens, of liewer ek is nie mens nie. So
hoe kan ek haar naaste wees. Dis waarom mense in die apartheidsjare ateïste geraak
het. Ek het 'n persoonlike vriend wat gevra het, as God 'n God is van regverdigheid en
geregtigheid, waar is hy as hy apartheid toelaat? Die mense wat nou werklik die rigting
moet aangee, moet juis die kerkmense wees. Gelukkig kon ek na vyf, ses jaar my oë
toemaak, want ek het besluit dat die Christus wat ek aanbid het gesterf vir my sonde,
en of Frans glo hy het nie gesterf vir my sonde nie is Frans se saak, maar as hy sy oë
toemaak en ek my oë toemaak en bid, dan bid ek vir Christus. Die Christus wat
volgens my regverdig en geregtig. Soos wat nou genoem is, nadat mens meer met jou
wit kollega te doen gekry het, het jy besef daar is nie werklik soveel verskille tussen
ons nie, die een is maar net wit, en die een is swart. Ons het sekere lewenswyses, ons
verskil op sekere dinge wat ons doen, maar ons voel dieselfde oor goed, ons ervaar
goed dieselfde. Ons is mens, God het ons almal gemaak.
Albert: Die feit dat die NG kerk nou twee weke gelede by sy Algemene Sinode vir die
eerste keer in sy bestaan in soveel woorde gesê het dat apartheid in sy wese sondig
was... Hoe het julle dit ontvang? Was julle bly daaroor? Wat was julle reaksie gewees?
Rose: My reaksie was, dis nou hoog tyd. Ek gaan nou baie eerlik wees: Dit is hoog tyd,
hulle begin darem seker nou Christene raak.