LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Hoofstuk 1: Apartheid onder die loep geneem
p36
noodwendig tot relativisme sal lei. Fourie (2008:74) probeer hierdie kritiek beantwoord
as hy sê: “Hierdie perspektief sou as modernisties getipeer kon word waar die
waarheid tot ʼn enkele model beperk word. Postmoderne perspektiewe bevraagteken
nie noodwendig die Bybel of die Teologie nie.” Of dit 'n genoegsame antwoord is, is vir
my 'n vraag. Hy is egter reg as hy aanvoer: “Die postmoderniteit verbreed gewoon die
basis en werkswyse deur te sê dat daar meer as een model vir die hermeneutiek is. Dit
geld vir die Bybel as kenbron van die praktiese teologie sowel as vir die interpretasie
van mense se lewensverhale en die sosiale konteks”, maar sy beredenering van die
kwessie is nie oortuigend nie. Dit sal dus nodig wees om later weer terug te keer tot die
kwessie van relativisme as Müller (2005) se postfoundationalism-benadering tot die
praktiese teologie bespreek word.
Die postmoderne epistemologie verteenwoordig 'n wegbeweeg van die modernisme af
en “no longer accept(s) the story that science tells to legitimate itself...” (Vanhoozer
2003:10). Dis 'n wegbeweeg van “...the authority of universal science towards
narratives of local knowledge” (Vanhoozer 2003:11). Die postmoderne navorser luister
nie net na die “gewone” stemme nie, maar veral ook na die verhale van diegene wat
nie tevore gehoor is nie (Dreyer 2006:1319), omdat die postmoderne epistemologie
werk met 'n sosiale konstruksie diskoers.
9.2.1 Sosiale konstruksie diskoers
Die ontstaan van sosiaal-konstruksionisme kan teruggevoer word na die baanbrekerswerk
wat Berger en Luckmann (1966) gedoen het met hulle boek The social
construction of reality. In aansluiting hierby beskryf Gergen (1985:266) die beweging as
volg: “Social constructionist inquiry is principally concerned with explaining the
processes by which people come to describe, explain, or otherwise account for the
world (including themselves) in which they live.”
'n Sosiaal konstruksie diskoers is 'n sisteem of stelsel waarvolgens mense struktuur en
betekenis aan hulle lewe gee (De Lange 2004:38). Fourie (2008:81) brei hierop uit:
“Hierdie stelsels kan bestaan uit metafore, beelde, aanbiedings, reëls, verhale en
watter ander woorde of rituele ook al nodig mag wees. Diskoers verwoord die
algemene praktyke waarvolgens die gemeenskap gerig word.”