LEWE NA APARTHEID: LIDMATE SE NARRATIEWE VANUIT 'N ...

Bylaag 10: Opvolggesprek met Mike en Naomi
p598
440
441
442
443
444
445
446
447
448
449
450
451
452
453
454
455
456
457
458
459
460
461
462
463
464
465
466
467
468
469
470
471
472
473
474
475
476
nou die voordeel vir hul swart nasie skep en die blankes word nou in dieselfde bootjie
gedompel as die swartes destyds. So dis nie onrealistiese ding wat gebeur of ’n
onwerklike ding nie. Dit gebeur nog steeds. Dit gebeur nou net omgekeerd.
Naomi: Dis ’n realiteit.
Albert: Die pad vorentoe. Hoe voorsien julle, hoe dink julle gaan dit gaan in Suid-Afrika
vorentoe? Gaan dit beter gaan? Gaan dit moeiliker gaan? As ’n mens nou dink aan
ouens soos die president wat sê bring my masjiengeweer en Julius Malema wat sê ons
wil die grond hê en sulke goed. En al die ander goed wat in die land gebeur. Hoe dink
julle oor die pad vorentoe?
Naomi: Dit is wat ek en Mike gisteraand gepraat het, want ons dink aan jou wat kom en
ek sê toe vir hom vir my het die feit dat in 1994 ’n swart regering ingekom het, het my
as persoon nog nie geraak nie. Want my lewe gaan nog steeds aan. Ja, ek sien raak
dat soos die universiteite meer nie-blankes, of swart mense word toegelaat op
universiteite. En jy hoor oor radio – dit is nou weer Afrikaanse radio – wat sê maar daar
is diskriminasie teenoor jou opgeleide persoon wat dan nou blank is teenoor jou nieblanke
wat dan nou nie opleiding het nie en dan wel die pos kry. So ja daardie
regstellende aksies is daar, maar vir my persoonlik het dit nog enigsins my lewe geraak
nie. Nee nou jok ek. Dit het my lewe geraak. In 2003 toe ons weg is uit Welkom uit, en
dit was ook grotendeels deel van ons beplanning gewees, het klinieke geïntegreerd
geraak. Nie swart en wit integrasie nie, dit was al klaar daar gewees, dat daar blankes
en nie-blankes dieselfde klinieke kon bywoon. Maar ek het gevoel die werk wat ek en
my swart kollega gedoen het, was besig in die afgrond te gaan en dit was om die
gemeenskap van psigiatriese pasiënte op ’n pad te gekry het waar hulle kon cope en
hulle normaal kon aangaan in die samelewing. En met die integrasie daarvan, by die
klinieke waar eintlik verskillende dissiplines – jou moeder en kind, jou gesinsbeplanning,
jou psigiatriese pasiënt, jou algemene siek pasiënt – almal dieselfde kliniek
bygewoon het. Dit is wat my dwars in die krop gesteek het. Dit was toe nou die swart
regering wat daardie besluit geneem het. Ek is nie weg omdat dit ’n swart regering is of
dat ek ’n swart werkgewer gekry het nie. Dit het gegaan oor die integrasie, die
wetgewing wat veroorsaak het dat ek gesien het dat my werk ten gronde gaan.
Mike: My toekoms visie is dié van ’n draadsitter. Maar dit hang absoluut af watter
rigting die regering gaan op ’n geloofsplan. Geen regering wat anti Christus is sal kan
regeer en almal baat vind daaronder nie.