4. Uluslararası Beyaz Et Kongresi

yaşandığında hemen yardım alınacak bir testtir. Bazı durumlarda tavukların trakealarında
bulunan MG’nin antijenitesi immunolojik sistemin saptayabileceği düzeyde antikor oluşumunu
uyaramaz veya diğer bir ifade ile tavuk kan serumundaki antikorlar SAP, HI veya ELISA testleri
ile saptanamaz. Bu durumlarda mutlaka bakteriyoloji ve PCR’a gereksinim vardır (37). Canlı
MG F suşu aşı suşu olarak kullanılmasına rağmen tamamen apotojen değildir ve MG’den ari olan
tavuk sürülerine yayılabilir. Hastalığın aşı suşundan mı yoksa saha suşundan mı kaynaklandığı
geleneksel serolojik veya izolasyon ve identifikasyon metotlarıyla tespit edilemez. Bunu tespit
etmenin en spesifik ve hassas yollarından biri PCR’dır (38).
Mikroskopik ve kültür teknikleri, antijen arayan metotlar ve serolojik testler geleneksel diagnostik
mikrobiyolojik analizlerdir. Bu tekniklerin kullanımları düşük özgünlük oranı, yavaş üreyen,
üremesinde çok hassas ortamlar gerektiren yada apatojen ve saprofitik mikroorganizmalar gibi
sebepler kısıtlamaktadır. İmmunosupresyon, antimikrobiyal tedaviler veya spesifik olmayan
kros reaksiyonlarda bu geleneksel diagnostik mikrobiyolojik analizlerin önemli sorunlarındandır
(9,39). MG enfeksiyonunun teşhisi için yüksek özgünlük ve duyarlılığa sahip hızlı PCR testleri
enfekte sürülerin laboratuar teşhisinde oldukça yaygın biçimde kullanılmaktadır (10,11,28,40-
43). Özelleşmiş laboratuarlarda PCR başlıca DNA tespit metodu olarak kullanılmaktadır.
MG-PCR ile İlgili Literatür Bilgileri
Bu bölümde PCR testinin MG tanısında kullanımıyla ilgili bazı akademik yayın özetleri
tarafımızdan derlenmiştir. Carlı ve Eyigör (17) ve Kahya ve ark. (10), yaptıkları çalışmalarla
MG teşhisinde PCR’ın spesifikliği ve diğer metodlara göre üstünlüğünü kanıtlanmıştır. Carlı ve
Eyigör (17), tavuk trakeal svaplarından MG teşhisi için MG-LC PCR sistemi ile çalışmışlar ve
MG-LC PCR’ın saf kültürle tespit limitini 3 KOB ml-1 ve yapay kontamine örneklerle tespit
limitini ise 3000 KOB ml-1 bulmuşlardır. Araştırmacılar, bu metodun özgünlüğünü %100,
duyarlılığını %64.2 bulduklarını ve eğer doğru örnekleme yapılırsa MG’un teşhisinde MG-LC
PCR sistemini oldukça hızlı ve hassas bulduklarını bildirmişlerdir. 2016 yılında ise (11), hem
MG hem Mycoplasma synoviae (MS) tespitinde yine hem ÇLA he de ELISA’ya göre PCR’ın
üstünlüğü gösterilmiştir. Bağcıgil ve ark. (44) MG’nin saptanmasında PCR, bakteriyoloji ve ÇLA
yöntemlerini karşılaştırmışlar, 96 trakeal svapla yaptıkları çalışmada 47 (%49) PCR pozitif, 3
(%3.1) bakteriyoloji pozitif, 10 (%10.4) ÇLA testi ile seropozitif ve 10 (%10.4) MG seropozitifşüpheli
örnek bulmuşlardır. Sonuçta ÇLA saha koşullarında sürü taranmasında kullanışlı ve
pratik olmasına rağmen bu testin tek başına sonucu belirlemede yeterli olmadığını ve PCR
tekniğinin bakteriyolojiye göre oldukça pratik ve güvenilir olduğunu bildirmişlerdir. Güler
(45), klinik bulgularına bakılarak hastalıktan şüphe edilen 33 işletmeye ait toplam 91 tavuktan
kan serumu ile ÇLA testi ve organlardan etken izolasyonu çalışması yaptığında 20 işletmede
seropozitiflik saptanırken, sadece 9 işletmeye ait toplam 12 tavuktan MG izole ve identifiye
ettiğini bildirmiş ve serolojik olarak pozitif sürülerde, etken izolasyonunun gerçekleşmemesini,
antibiyotik kullanımına ve diğer Mycoplasmalar tarafından MG’nin üremesinin inhibisyonuna
bağlamıştır. Jordan ve ark. (46) ile Levisohn ve ark. (26), deneysel yolla enfekte ettikleri
tavuklara sağaltım uygulamışlar ve sağaltım yapılmamış hayvanlara oranla sağaltım yapılmış
hayvanlarda etken izolasyonun azaldığını, serolojik test sonuçları incelendiğinde de daha az
pozitiflik görüldüğünü bildirmişlerdir. Türkaslan ve salihoğlu (47), CRD şüphesi ile laboratuvara
gönderilen 13 olgunun, 8’inden MG izole ettiklerini, izolasyon yapılamayan sürülerden ikisinde
önceden antibiyotik sağaltımının uygulanmış olduğunu bildirmişlerdir.
Olsen ve ark. (48) ile Snell ve Cullen (49) tarafından MG ve MS arasında antijenik yakınlık
129