4. Uluslararası Beyaz Et Kongresi

Tartışma
Araştırma beyaz et entegre üretim tesisi çalışanlarının iş sağlığı ve güvenliği uygulamalarının ve
sağlık sorunlarının saptanması amacıyla gerçekleştirilmiş ve 625 kişi katılmıştır. Katılımcıların
%59,5’i kadın, %81,9’u evli ve yaşları ortalaması 38,1±7,1’dir. Çalışanların %60’ı ilkokul,
%15’i ortaokul ve %21’i lise mezunudur. Yapılan diğer bazı çalışmalarda da çalışanların büyük
kısmının birincil eğitimi tamamladığı görülmektedir(15,16,17).
Çalışanların kurumda çalışma süresi ortalaması 5,8±4,9 yıl, görevde çalışma süresi ise 5,3±4,7
yıl olarak saptanmıştır. Grzywacz ve ark. yaptığı çalışmada çalışanların %32’sinin 2 yıl altı,
%45,5’inin 2-5 yıl, %22,5’inin 5 yıldan daha fazla bu sektörde çalıştığı saptanmıştır (18).
Lipscomb ve ark. yaptığı çalışmada çalışanların fabrikada çalışma süresi ortalaması 53,8 aydır
(19). Çalışmalarda çok uzun süreli çalışan sıklığının düşük olduğu ve çalışanların ortalama
süresinin 5 yıl olduğu görülmektedir.
Araştırmaya katılanların %30,5’i çalışma süresince iş kazası geçirdiğini belirtmiş, geçirilen
iş kazalarının yaklaşık yarısının ise kesik, çizik, kayma, takılma, düşme olduğu saptanmıştır.
Araştırmaya katılanların %18,0’inin son bir yıl içinde iş kazası geçirdiği, geçirilen iş kazalarının
yarısından biraz fazlası kesik ve çizik, yaklaşık üçte biri kayma, takılma, düşme olarak
saptanmıştır. Araştırmaya katılanların%8,2’si son bir yıl içinde, %9,3’ü çalışma süresince iş
kazasından son anda kurtulduğunu belirtmiştir. Yapılan işte bıçak kullanma sıklığının yüksek
olması ve çalışma ortamında kayma riskinin yüksek olması bu sonuçların ortaya çıkmasına
neden olmuş olabilir.
Araştırmaya katılanların %89,9’u işiyle ilgili eğitim aldığını; %97,6’sı iş sağlığı ve
güvenliği ile ilgili eğitim aldığını; %89,2 si yaptığı iş için aldığı eğitimin yeterli olduğunu
düşündüğünü; %95,6’sı yaptığı işin risklerini bildiğini belirtmiştir. Çalışmada iş sağlığı ve
güvenliği eğitimlerinin yüksek sıklıkla verildiği ve çalışanlarında bu eğitimin yeterli olduğunu
düşündüğünü göstermektedir.
Araştırmaya katılanların %40,2’sinin belinde, %29,6’sının boynunda, %29,4’ünün el/el bileğinde,
%28,7’sinin omzunda son bir haftada; katılanların %50,3’ünün belinde, %39,4’ünün boynunda,
%37,6’sının el/el bileğinde, %37,5’inin omzunda son bir yılda ağrı olduğu saptanmıştır. Quandt
ve ark. yaptığı çalışmada görüşmeden önceki 30 gün içinde bildirilen en yaygın semptomlar:
%48 baş ağrısı, %46 el veya kol ağrısı, %36 boyun veya sırt ağrısı olarak saptanmıştır (20).
Lipscomb ve ark. yaptığı çalışmada herhangi bir zamandaki el/bilek semptomları sıklığı, %29,2,
ön kol/ dirsek semptomları sıklığı %4,2, omuz semptomları sıklığı %15,8, boyun semptomları
sıklığı %8,6 ve bel semptomları sıklığı %17,2 olarak saptanmıştır. Kas iskelet rahatsızlıklarının
12 aylık sıklıkları: el/bilek %35,7, ön kol/ dirsek %5,2, omuz %19,3, boyun %12,0, bel %20,6
olarak saptanmıştır (21). Barro ve ark. yaptığı çalışmada çalışanların %31,9’unun üst ekstremite,
%17,1’inin gövde, %11,1’ini ise alt ekstremite kas iskelet sistemi ağrısı vardır (22). Cartwright
ve ark. yaptığı çalışmada çalışanların %6,5’inde kesin karpal tünel sendromu, %41,5’inde
muhtemelen karpal tünel sendromu saptanmıştır (23). Çalışmalarda bel, boyun ve el ağrı
sıklıkları yüksek bulunmasının nedeni işin ayakta yapılması, el işlerinin çok olması ve hızlı
üretimin olması olabilir.
254