4. Uluslararası Beyaz Et Kongresi

endüstrisinde sistemik enfeksiyonlar oluşturarak ciddi ekonomik kayıplara neden olmaktadırlar.
Yapılan literatür taraması sonucunda yurdumuzda APEC’lerin gerek antibakteriyel direnç
profilleri gerekse enfeksiyona neden olan serotiplerinin neler olduğu konularında güncel bilgiler
bulunmadığı görülmüştür. Bu nedenle, bu çalışmamızda kolibasillozisli tavuklardan E. coli’nin
izolasyonu, izolatlarının antibiyotik duyarlılık profillerinin belirlenmesi, antibiyotik dirençli
izolatlarda en önemli antibiyotik direnç genlerinin ve önemli APEC serotiplerinin (O1, O2, O18,
O78) yöremizdeki dağılımının incelenmesi amaçlanmıştır.
Materyal ve Metot
Materyal: İzolasyon Materyali: Çalışma materyalini, Türkiye genelindeki 4 bölgede (İç
Anadolu, Ege, Marmara, Akdeniz) bulunan ticari işletmelerdeki 150 kolibasillozisli tavuğun
(broylerler ve yumurtacı) nekropsileri sırasında aseptik olarak alınan iç organ (kalp, akciğer,
karaciğer, dalak ve sarı keseleri) örneklerinden izole edilen 150 APEC izolatı oluşturdu.
Antibiyotik Diskleri: Antibiyotik duyarlılık testlerinde yörede kanatlı hayvan hastalıklarının
tedavisinde en çok kullanılan 7 antimikrobial aileye (beta laktam, tetrasiklin, kinolonlar, folat
yolu inhibitörleri, aminoglikozidler, fenikol, lipopeptid) ait 12 antibiyotik (amoksisilin, ampisilin,
tetrasiklin, doksisiklin, enrofloksasin, siprofloksasin, trimethoprime/sulfamethoxazole,
neomisin, kanamisin, gentamisin, florfenikol, kolistin sülfat) kullanıldı. Primerler: Çalışmada E.
coli izolatlarının moleküler doğrulanmasında usp (Chen ve Griffiths, 1998), beta laktam direnç
genlerinden TEM (Weill ve ark. 2004), SHV (Bali 2007), CTX (Gallardo ve ark. 1999), CMY
(Zhao ve ark. 2003), kolistin direnç genlerinden mcr (Cavaco ve ark. 2015), aminoglikozid
direnç genlerinden acc(3)-IV, apk3’-I, aph(3’)-II (Therialt va ark. 2013), aadB (Randall ve ark.
2004), tetrasiklin direnç genlerinden TETA, TETB, TETC, TETM, TETK (Ng ve ark. 2001),
kinolon direnç genlerinden qnrA, qnrB (Dheilly ve ark. 2012), fenikol direnç genlerinden
catA ve cml (Van ve ark. 2008), trimethoprim direnç genlerinden dfrA1 (Toro ve ark. 2005) ve
dfrA7,17 (Lee ve ark. 2001), sulfonamid direnç genlerinden Sul1 ve Sul2 (Kerrn ve ark. 2002),
E. coli allel spesifik PZR için ECO1, ECO2, ECO18 ve ECO78 (Wang ve ark. 2014) primerleri
ilgili literatürlerde bildirildiği gibi kullanıldı.
Metot: Bakteri İzolasyon ve İdentifikasyonu: E. coli izolasyonları klasik konvansiyonel
yöntemler kullanılarak gerçekleştirildi (Koneman ve ark. 1997). Antibiyotik Duyarlılık Testi:
İzolatların antibiyotik duyarlılıklarının saptanmasında Kirby Bauer disk diffüzyon yöntemi
kullanıldı (Bauer ve ark. 1966). Sonuçlar Comite de I’Antibiogramme de la Societe Française de
Microbiologie (CA-SFM, 2007, Fransa) ve Klinik ve Laboratuvar Standartları Enstitüsü (CLSI,
2008) geliştirdiği yorum kriterlerine dayanılarak duyarlı (S) orta derecede duyarlı (I) ve dirençli
(R) olarak yorumlandı. Antibiyotik duyarlılık testinde ise kalite kontrol suşu olarak da E. coli
ATCC 25922 suşu kullanıldı.
PZR: PZR amplifikasyon, elektroforez ve görüntüleme olmak üzere üç aşamada gerçekleştirildi.
İzolatların çalışma materyali olarak kullanılabilmesi için öncelikle E. coli olup olmadıkları
moleküler olarak da spesifik primerler (usp: üniversal stres protein geni) kullanılarak
gerçekleştirilen PZR ile doğrulandı (Chen ve Griffiths 1998). Moleküler olarak E. coli oldukları
doğrulanan izolatlar çalışma materyal olarak ayrıldı. Bu çalışmada PZR; E. coli izolatlarının tür
düzeyinde doğrulanmaları, antibiyotik dirençli izolatlarda en önemli 23 direnç geninin ve en sık
görülen APEC serotiplerinin (O1, O2, O18 ve O78) belirlenmesinde kullanıldı.
408