4. Uluslararası Beyaz Et Kongresi

ve yağ pedindeki depozisyon özelliklerinde azalma nedeniyle, obezite artık bir sorun değildir
(Havenstein ve diğ., 2003a). Artan yem kullanım verimliliği, büyüme oranı ve vücut yağ içeriği
için seçim yapmak yalnızca yavruları değil aynı zamanda dölü verimliliğini de etkiliyor. Bu
tez, yakın zamanlarda, 1980 ile 2000 senesindeki damızlık soylarını karşılaştıran Eitan ve diğ.
(2014) tarafından doğrulanmıştır. 2000 soyu, 1980 soyuna kıyasla, %42 daha fazla göğüs eti (BW
21.2’ye karşılık %14.9) ve %50 daha küçük karın yağ pedi (BW 2.7’ye karşı %5.4) içermektedir.
Yüksek verimli etlik piliçleri yüksek düzeyde amino asit (örneğin lisin) ile beslemek, daha fazla
kas üretimine yol açar ve bu ekstra kas idame ettirmek için daha fazla enerji gerektirir (De Beer,
2009). Bu sebepten, son on yılda birkaç araştırmacı, etlik piliç damızlıklarının, sonraki üreme
performansı için yumurtlama başlangıcında vücut yağının belli bir oranına ihtiyaç duyduklarını
bildirmiştir (Sun ve Coon, 2005; De Beer, 2009; Mba ve diğ., 2010). Doku büyümesinin yem
rasyon kompozisyonundan doğrudan etkilenmesi nedeniyle, bu konudaki beslenme yaklaşımı
oldukça önemlidir. Bu sebeplerden dolayı bu sunumun genel pratik amacı, yetiştirme ve
yumurtlama dönemindeki protein alımının vücut kompozisyonu, damızlık performansı ve
yavrular üzerine olan etkileri üzerine yapılan araştırmalara genel bir bakış sağlamaktır.
Yetiştirme Esnasında Protein Alımının Vücut Kompozisyonuna Etkisi
Genel olarak uygulanan beslenme müdahaleleri olarak yem miktarındaki değişiklikler veya
beslenme kompozisyonundaki (enerji ve/veya protein seviyeleri) değişiklikler kullanılmıştır. Bir
çok yazar, yetiştirme sırasındaki (Fattori ve diğerleri, 1993; Renema ve diğ., 2001a; Robinson
ve diğ., 2007) ya da yumurtlama sırasındaki (Bornstein ve diğ., 1984; Bowmaker ve Gous,
1989; Renema ve diğ., 2001b) besin miktarlarındaki değişikliğin vücut kompozisyonuna
etkisini değerlendirmiştir. Başka çalışmalar ise besin kompozisyonundaki bir değişikliğin vücut
kompozisyonunda yetiştirme esnasındaki (Miles ve diğ., 1997; Hudson ve diğ., 2000; Mba ve
diğ., 2010) veya yumurtlama esnasındaki (Pearson ve Herron, 1981; Spratt ve Leeson, 1987)
etkisini incelemiştir. Yetiştirme döneminde tek bir denemede farklı besin dağılımları ve farklı
diyet protein seviyelerinin kombinasyonu ve bunun vücut kompozisyonu üzerine etkisi, Hocking
ve diğerlerinin (2002) yaptığı bir deney hariç, fazla dikkat çekmemiştir. Böyle bir deney, Van
Emous ve diğerlerinin (2013) odak noktası olmuştur ancak vücut kompozisyonu üzerine
farklı besleme stratejilerinin hiçbir etkileşimi bulunmamıştır. Üstelik yetiştirme dönemindeki
beslenme protein düzeylerindeki farklılıklar, vücut kompozisyonunu değiştirmede, farklı besin
dağılımları ile büyüme modelini değiştirmekten daha etkilidir. Bunun nedeni muhtemelen, Van
Emous ve diğ. (2013)’de anlatıldığı gibi yetiştirme döneminin sonunda BW›deki muameleler
arasındaki farkların oldukça küçük (%8) olmasından kaynaklanmaktadır. Örneğin Renema
ve diğ. (2001a), %11 daha yüksek BW›nin bir etkisini bulamamışken, %21 daha yüksek BW
yetiştirme döneminin sonunda abdominal yağ içeriğini arttırmıştır. Öte yandan, yetiştirme
sonunda damızlık etlik piliçleri %20 daha yüksek BW’yle beslemek (2,640 vs 2,200 gr) pratik
koşulların ötesindedir.
Van Emous ve diğ. (2013, 2015a) tarafından raporlanan çalışmalarda ortalama olarak yetiştirme
esnasındaki %16’lik daha düşük beslenme CP’si, 10 haftalık ve yumurtlama başlangıcındaki
piliçlerde düşen göğüs eti ve artan abdominal yağ pedi içeriği ile sonuçlanmıştır (20 ve 22
haftalık). Bu sonuç, radyondaki ham protein içeriğindeki %12.5lik bir azalmanın (14 vs %16) ayni
etkilerini 12 ve 23 haftalıkken vücut kompozisyonunda bulan Mba ve diğ. (2010)’nin çalışması
ile çok yakındır. Aslında, beslenme ham protein veya amino asit içeriği vücut kompozisyonunu
etkilememiştir; ancak günlük veya toplam makro besin öğeleri alımı vücut kompozisyonunu
338