4. Uluslararası Beyaz Et Kongresi

5. Daha az yem vermek, beslenme zamanında daha fazla rekabete neden olur ve ilk
yumurtlama esnasında sürü homojenitesinde muhtemel bir azalma (ne yazık ki
kaydedilmemiştir) yaratır. Daha agresif kuşlar, tendon üzerindeki olası etkileri ile yem
alımının daha yüksek olması nedeniyle daha yüksek BW geliştirecektir.
Faktör 2 ve 3’ün bir kombinasyonu, tendonlardaki yırtıklardan veya kopmalardan kaynaklanan
ölümden oranındaki farklılıklar için en makul açıklama gibi görünmektedir.
Yumurtlama Dönemindeki Protein Alımının Kuluçka Özelliklerine Etkisi
İlk ve aynı zamanda ikinci yumurtlama evresi süresince, protein alımının daha yüksek olmasına
neden olan düşük bir rasyon enerji seviyesi ile yemleme, diğer araştırmacıların da (Whitehead
ve diğerleri, 1985; Mejia ve diğerleri, 2012b) bulduğu üzere dölleme oranını etkilememiştir (Van
Emous ve diğerleri, 2015a). Diğer çalışmalarda, yumurtlama döneminde etlik piliç damızlıklarını
yüksek günlük protein seviyesi ile besleme, doğurganlığın azalmasına neden olmuştur (Lopez
ve Leeson, 1995a; Ekmay ve diğ., 2013). Sözü edilen çalışmalar arasındaki farklılığa neyin
neden olduğu net değildir, ancak muhtemel nedensel faktörler şunlardır: kümes sistemi, diyet ve
cins. Örneğin, kanatlılar bireysel olarak barındırılmış ve suni olarak (Mejia ve diğerleri, 2012b;
Ekmay ve diğerleri, 2013) veya doğal çiftleşmeyle barındırılan gruplar olarak döllenmişlerdir
(Whitehead ve diğerleri, 1985; Lopez ve Leeson, 1995a; Van Emous ve diğerleri, 2015a).
Kanatlıları barındırmanın farklı yollarının yanı sıra, diyette protein veya amino asit seviyelerini
değiştirmek için farklı diyet uygulamaları da yapılmıştır. Örneğin, Lopez ve Leeson (1995a)
çalışmasında, kanatlılara, temel amino asitlerin seviyeleri eşit olmakla birlikte, farklı diyet ham
protein seviyeleri verilmiştir. Bazı araştırmacılar yarı saflaştırılmış diyetleri kullanmış (Mejia ve
diğerleri, 2012a, b; Ekmay ve diğ., 2013) ve belirli amino asit seviyelerini değiştirmiştir; diğer
araştırmacılar ise azaltılmış ham protein veya amino asit seviyeleri içeren daha pratik diyetler
kullanmıştır (Whitehead ve diğ. 1985; Van Emous ve diğerleri, 2015a). Pearson ve Herron
(1982) ve Whitehead ve diğ. (1985) çalışmalarında, daha yaşlı Ross soyları kullanılmışken, Van
Emous ve diğ. (2015a) Ross 308 kuşları kullanılmıştır. Mejia ve diğ. (2012a, b) ve Ekmay ve
diğ. (2013) Cobb 500 damızlıkları kullanırken, Lopez ve Leeson (1995a) Hubbard damızlıkları
kullandı.
Van Emous ve diğ. (2015) çalışma sonuçları, kanatlılar yumurtlamanın ikinci evresinde
yumurtaların daha iyi düzenlenmiş kuluçka kapasitesinin ikinci aşamasında kanatlılara yüksek
enerjili bir diyet (daha az günlük protein alımı) sağladığını kesin olarak göstermiştir. Bu sonuçlar
Pearson ve Herron (1982), Whitehead ve diğ. (1985) ve Lopez ve Leeson (1995a) çalışmaları
ile uyumludur. Verimli yumurtaların kuluçka kapasitesindeki farklılıklar, embriyonik ölüm
oranlarındaki farklılıklardan kaynaklanmaktadır. Daha yüksek veya daha düşük embriyonik
ölüm oranı, verimli yumurta oranının sırasıyla, daha düşük veya daha yüksek olmasına neden
olur. Bu gözlem, günlük protein alımı (27.0’a karşı 21.3 g/kuş) düşürmenin, embriyoların ölüm
oranlarında ve malformasyonunda azalmaya neden olduğunu keşfeden Pearson ve Herron’ın
(1982) daha eski bir çalışmasını desteklemektedir. Van Emous ve diğ.’nin (2015) çalışmasında,
yüksek enerjili diyetle beslenen kanatlılarda (günlük düşük protein alımı) azalmış embriyonik
ölüm oranı, daha düşük yumurta ağırlığı (68.7 ve 69.1 g) ile açıklanabilir. Daha büyük yumurtalar,
artmış gözenek yoğunluğu veya gözenek boyutundan dolayı daha yüksek bir yumurta kabuğu
iletkenliği (EC) gösterir (Shafey, 2002). Daha yüksek EC, sırasıyla, erken ve geç embriyonik
ölüm oranının artmasına neden olan hayati gaz değişimini ve su kaybını arttırmıştır (Peebles ve
diğ., 1987).
343