Het Kapitaal - Marxists Internet Archive

en kan het arbeidsproces dienen, waarbij naast de bestaande machines een zogenaamde piecing
machine wordt gebruikt, waardoor - al naar gelang de bijzondere aard van de machine - het werk
van 4 of 6 half-timers kan worden verricht door één jongere persoon (boven de 13 jaar -M.) . . .
het systeem van half-timers (versnelde) de uitvinding van de piecing machine.’ Reports of Inspectors
of Factories, October 31, 1858, pp. 42, 43.
[118] ‘Machinerie. . . kan vaak niet worden ingevoerd voordat arbeid (hij bedoelt het arbeidsloon
-M.) stijgt.’ Ricardo, t.a.p., p. 479.
[119] Zie: Report of the Social Science Congress at Edinburgh, Edinburgh, october 1863.
[120] Tijdens de met de Amerikaanse Burgeroorlog gepaard gaande katoencrisis werd dr. Edward
Smith door de Engelse regering naar Lancashire, Cheshire, enzovoort gezonden om rapport uit te
brengen over de gezondheidstoestand der katoenarbeiders. Hij rapporteerde onder meer dat de
crisis, afgezien van de verbanning der arbeiders uit de fabriekslucht, nog vele andere voordelen
met zich meebracht. De arbeidersvrouwen beschikken nu over de nodige tijd om de kinderen de
borst te geven in plaats van hen te vergiftigen met Godfrey’s Cordial (een opiumhoudend slaapmiddel).
Ze hadden tijd gekregen om te leren koken, ongelukkigerwijs op een moment dat zij
niets te eten hadden. Maar men ziet hoe het kapitaal zich meester heeft gemaakt van de voor consumptie
noodzakelijke gezinsarbeid ten einde het voor de vorming van meerwaarde te gebruiken.
Eveneens werd van de crisis gebruik gemaakt om in daarvoor bestemde scholen de dochters van
de arbeiders te leren naaien. Een Amerikaanse revolutie en een wereldcrisis zijn nodig om arbeidersmeisjes,
die voor de gehele wereld spinnen, te leren naaien!
[121] ‘De numerieke toeneming van arbeiders is groot geweest dank zij de steeds toenemende
vervanging van mannenarbeid door vrouwenarbeid en vooral door de vervanging van arbeid van
volwassenen door kinderarbeid. Drie meisjes van 13 jaar, met een loon van 6 à 8s. per week, vervingen
één arbeider op rijpe leeftijd, wiens loon varieerde van 18 tot 45s.’ Th. de Quincey, The
Logic of Political Economy, London, 1844, noot bij p. 147. Aangezien bepaalde functies van het
gezin, zoals het passen op kinderen en het zogen van zuigelingen, niet geheel en al kunnen worden
onderdrukt, moeten de door het kapitaal in beslag genomen moeders van gezinnen zoveel
mogelijk voor plaatsvervangers zorgen. De werkzaamheden, die nodig zijn om te voorzien in de
gezinsbehoeften (naaien, verstellen, enzovoort) moeten worden vervangen door de aankoop van
waren, die kant en klaar zijn voor het gebruik. De geringere besteding van huiselijke arbeid
brengt dus een grotere besteding van geld met zich mee. De productiekosten van het arbeidersgezin
nemen dus toe. De grotere kosten wegen op tegen de grotere inkomsten. Daarbij komt dat
spaarzaamheid en doelmatigheid bij gebruik en bereiding van levensmiddelen onmogelijk wordt.
Over deze, door de officiële economie verzwegen feiten vindt men overvloedig materiaal in de
Reports van de fabrieksinspecteurs en van de Children’s Employment Commission en vooral ook
in de Reports on Public Health.
[122] Ondanks het belangrijke feit dat de volwassen mannelijke arbeiders het kapitaal de beperking
van vrouwen- en kinderarbeid afdwongen, vindt men nog in de jongste rapporten van de
Children’s Employment Commission met betrekking tot het gesjacher in kinderen dingen vermeld
over de ouders, die waarlijk afschuwelijk zijn en die de geest van de slavenhandel ademen. Maar
de kapitalistische farizeeër veroordeelt, zoals men in dezelfde Reports kan lezen, deze door hemzelf
geschapen, vereeuwigde en uitgebuite beestachtigheid, welke hij elders betitelt als ‘vrijheid
van de arbeid’. ‘Men heeft de arbeid van kinderen te hulp geroepen. . . zelfs om voor hun eigen
dagelijks brood te werken. Zonder kracht om deze onevenredige inspanning te kunnen dragen,
zonder iets te leren dat voor hun verdere leven als gids kan dienen, zijn zij in een fysiek en gees-