Het Kapitaal - Marxists Internet Archive

wordt wel bewezen door het feit dat hij werkzaam is bij de productie van goederen die bestemd
zijn voor de markt van Manchester. Johnson: “Ik werk als braker van hennep en ik werk van 6
uur ‘s ochtends tot 11 uur ‘s avonds, van maandag tot en met vrijdag; op zaterdag houden we om
6 uur op en we hebben drie uur om te schaften en om uit te rusten. Ik heb vijf kinderen. Voor dit
werk krijg ik per week 10s.6d. Mijn vrouw werkt ook en verdient per week 5s. De oudste dochter,
12 jaar, verzorgt het huis. Ze kookt voor ons en ze is onze enige hulp in huis. Ze zorgt ervoor
dat de kinderen naar school gaan. Mijn vrouw staat tegelijk met mij op en gaat met mij de deur
uit. Een meisje, dat langs ons huis komt, wekt mij ‘s morgens om half zes. Voordat we aan het
werk gaan, eten we niets. Het kind van 12 jaar zorgt de gehele dag voor de kleintjes. Voor het
ontbijt gaan we om 8 uur naar huis. Eén keer per week drinken we thee, op andere dagen eten we
een pap, soms van havermeel, soms van maïs, al naar gelang we het ons kunnen veroorloven. ‘s
Winters nemen we een beetje suiker en water met maïs. ‘s Zomers hebben we wat aardappelen,
die we zelf op een stukje grond poten. Wanneer de aardappelen op zijn, beginnen we weer met de
pap. Zo gaat het dag in dag uit, het gehele jaar door, op zondagen en op werkdagen. ‘s Avonds, na
mijn arbeid, ben ik altijd erg moe. Een stukje vlees hebben we bij uitzondering, zeer zelden. Drie
van onze kinderen gaan naar school, waarvoor wij 1d. per week per kind betalen. Onze huishuur
bedraagt 9d. per week, turf en verwarming kosten ons minstens 1s.6d. per veertien dagen.”’[188]
Dit zijn de Ierse lonen, dit is het leven in Ierland!
Inderdaad is de ellende van Ierland in Engeland weer het onderwerp van de dag. Eind 1866 en
begin 1867 wijdde één der Ierse grondmagnaten, Lord Dufferin, zich in de Times aan de oplossing
van het probleem. ‘Hoe menselijk van zulk een groot heer!’
Uit tabel E bleek dat gedurende 1864 van de totale winst van £4.368.610 drie ontvangers van
meerwaarde slechts £262.610 in hun zak staken, terwijl dezelfde drie virtuozen in de ‘onthouding’
in 1865 van de totale winst van £4.669.979 daarentegen £274.448 inpikten; in 1864 namen
26 ontvangers van meerwaarde £646.377, in 1865 28 ontvangers van meerwaarde £736.448; in
1864 121 ontvangers van meerwaarde £1.066.912, in 1865 186 ontvangers van meerwaarde
£1.320.996; in 1864 1.131 ontvangers van meerwaarde £2.150.818 — bijna de helft van de totale
jaarwinst —, in 1865 1.194 ontvangers van meerwaarde £2.418.933, meer dan de helft van de
totale jaarwinst. Het leeuwenaandeel echter, dat een uiterst klein aantal grondmagnaten uit Engeland,
Schotland en Ierland van de jaarlijkse nationale renteopbrengst verslindt, is zó monsterachtig
groot, dat de Engelse politici het verstandig vinden voor de verdeling van de grondrente niet
hetzelfde statistische materiaal te leveren als voor de verdeling van de winst. Lord Dufferin is één
van deze grondmagnaten. Dat de renteopbrengsten en winsten ooit ‘overtollig’ zouden kunnen
zijn of dat hun overvloed op één of andere wijze zou kunnen samenhangen met de overvloed aan
ellende onder het volk, is natuurlijk een even ‘schandelijke’ als ‘ondeugdelijke’ wijze van voorstellen.
Hij houdt zich aan de feiten. Het feit is dat naarmate de Ierse bevolking in omvang afneemt,
de Ierse renteopbrengsten toenemen, dat de ontvolking de grondbezitter ‘weldoet’, dus
ook voor de grond en dus ook voor het volk — dat slechts een toebehoren van de grond is —
goed is. Derhalve verklaart hij dat Ierland nog steeds overbevolkt is en dat de stroom der emi-
granten nog steeds te traag vloeit. Om volmaakt gelukkig te zijn moet Ierland tenminste nog 1 / 3
miljoen van de arbeidende klasse laten afvloeien. Men veronderstelle niet dat deze, bovendien
nog poëtische Lord, een arts is uit de school van Sangrado, [Noot van de vertaler: Sangrado is een
figuur uit de roman Gil Blas van LeSage.] die telkens wanneer hij zijn zieken niet genezen aan-