Het Kapitaal - Marxists Internet Archive

verkoop, van de eerste metamorfose der waren: W — G.[68] Het goud wordt ideëel geld of waardemeter,
omdat alle waren hun waarde aan het goud meten, waardoor goud het denkbeeldige tegendeel
van hun gebruiksgedaante, van hun waardegedaante wordt. Het goud wordt reëel geld,
omdat door de algemene vervreemding van de waren het goud werkelijk de gewijzigde of omgezette
gebruiksgedaante van de waren, dus hun werkelijke waardegedaante wordt. In haar waardegedaante
ontdoet de waar zich van ieder spoor van haar natuurlijke gebruikswaarde en van de bijzondere
nuttige vorm van arbeid, waaraan zij haar ontstaan te danken heeft, ten einde zich om te
zetten in de gelijkvormige maatschappelijke belichaming van ongedifferentieerde menselijke arbeid.
Men kan dus aan het geld niet zien welke waar er in omgezet is. In haar geldvorm ziet de
ene waar er precies zo uit als de andere. Geld kan dus wel slijk zijn, maar slijk geen geld. Laten
we eens aannemen dat de twee goudstukken, waartegen onze linnenwever zijn waar van de hand
heeft gedaan, de veranderde gedaante van een mud tarwe vormen. De verkoop van het linnen (W
— G) is tevens koop van het linnen (G — W). Maar in de vorm van verkoop van het linnen begint
dit proces een beweging, welke met een tegengestelde handeling eindigt: de koop van de bijbel;
in de vorm van koop van het linnen wordt een einde gemaakt aan een beweging, welke met
een tegengestelde beweging begon: de verkoop van het tarwe. W — G (linnen — geld), de eerste
fase van W — G — W (linnen — geld — bijbel), is tevens G — W (geld — linnen), de laatste
fase van een andere beweging W — G — W (tarwe — geld — linnen). De eerste metamorfose
van een waar, haar omzetting uit de warenvorm in geld, is altijd tevens de tweede, tegenovergestelde
metamorfose van een andere waar: heromzetting uit de geldvorm in een waar.[69]
G — W. Tweede of slotmetamorfose: de koop. Omdat het geld de veranderde gedaante van alle
andere waren, het product van de algemene ruilbaarheid van de waren is, is geld de absoluut ruilbare
waar. Het leest alle prijzen van achteren naar voren en weerspiegelt zich dus in alle warenlichamen
als het materiaal, dat het afstaat ten einde zelf een waar te worden. Tevens geven de prijzen
— de liefdesblikken, waarmee de waren naar het geld lonken — de grenzen aan van het vermogen
van het geld tot omzetting, namelijk zijn eigen kwantiteit. Aangezien de waar als waar
verdwijnt wanneer zij geld wordt, kan men aan het geld niet zien hoe het in handen van zijn bezitter
is gekomen, kan men niet nagaan wat in het geld is omgezet. Hier geldt het non olet (het
stinkt niet), ongeacht de oorsprong ervan. Wanneer het geld enerzijds verkochte waar vertegenwoordigt,
stelt het anderzijds koopbare waren voor.[70]
De koop (G — W) is tevens verkoop (W — G); de laatste metamorfose van de waar is dus tevens
de eerste metamorfose van een andere waar. Voor onze linnenwever wordt de levensloop van zijn
waar afgesloten met de bijbel, waarin hij de £2 weer heeft omgezet. Maar de bijbelverkoper zet
de £2, die hij bij de linnenwever heeft gebeurd, in jenever om. G — W, de slotfase van W — G
— W (linnen — geld — bijbel) is tevens W — G, de eerste fase van W — G — W (bijbel — geld
— jenever). Aangezien de warenproducent slechts een eenzijdig product levert, verkoopt hij dit
product vaak in grotere hoeveelheden, terwijl zijn veelzijdige behoeften hem dwingen de gerealiseerde
prijs of ontvangen som geld steeds in vele aankopen te versnipperen. Een verkoop leidt
dus tot vele aankopen van verschillende waren. De slotmetamorfose van een waar vormt derhalve
een geheel van eerste metamorfosen van andere waren.
Laten we nu de metamorfose van de waar, bijvoorbeeld van het linnen, in haar geheel bekijken.
We zien dan in de eerste plaats dat zij uit twee tegengestelde en elkaar aanvullende bewegingen
bestaat, W — G en G — W. Deze twee tegengestelde omzettingen van de waar voltrekken zich in