Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

162
xuntarlles módulos arquivísticos, incluso aínda que puidésemos deseña tales
módulos para todo sistema e organización. Os vínculos entre sistemas estaban,
por definición, codificados dentro de cada sistema. Pasaríamos por un
momento difícil para comprender o modo en que poderían executarse sobre
a marcha despois de localizalos no ciberespazo e non había maneira de evitar
o re-escribir o código en cada sistema para facer uso de tales servizos. Pero
se os servizos de arquivo tivesen que ser chamados por outros servizos API
requiridos para que as trans-accións tivesen lugar, como o protocolo de
transporte, en todos os casos nos que un contrato para tales servizos existise
a nivel organizativos, entonces todo o sistema introducido nunha organización
inmediatamente se aproveitaría dos servizos de arquivo sen programación
complementaria.
A base para o uso xeneralizado de tales servizos é unha linguaxe de declaración
(usualmente unha linguaxe de descrición de servizos web), que describe
os servizos e como utilizalos. As actuais comunicacións entre os servizos
e os clientes usan tipicamente o protocolo SOAP. Estanse a desenvolver moitas
variacións sobre o modelo básico e, por suposto, os protocolos subxacentes
poden evolucionar ao longo do tempo, pero os principios fundamentais
de servizos imprecisos proporcionados por axentes remotos elabóranse agora
no marco da reflexión acerca de arquitecturas informáticas para a web. Isto
débese a que as APIs web e a arquitectura de servizo web que está asociada
co seu despregue, esencialmente, obvia o requisito o requisito de re-escribir
toda a aplicación en uso na organización e escribe código que intervirá a nivel
de programación e enviará unha copia das transaccións ao arquivo designado.
En cambio, podemos publicar os requisitos da función inxesta do OAIS
do servizo web, incluído o primeiro paso de «captura», ao que OAIS chama
«adquirir», e os métodos de comunicación dos sistemas cliente poden facer
as chamadas e proporcionar os metadatos demandados pola API.
Cando se chama ao servizo web de arquivo que inxire o contido dunha
transacción electrónica nun sistema de xestión de documentos, pode requirir
que a aplicación que xerou o documento declare:
1. O «propietario» do documento (en forma da clave requirida para engadir
controis de acceso ao documento).
2. O momento físico da transmisión (creación) do documento.
3. Unha definición altamente concreta da procedencia arquivística en forma
do axente ou o responsable da función que xerou a transacción. Os parámetros
requeridos polo argumento especifican unha persoa ou un sistema
(axente) que executa unha función (acción) nun contexto (organización,
entorno, etc.) e un receptor (persoa/función/organización/sistema).