Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

166
ou iniciadores producidos pola transacción (Erl, 2010). Esta funcionalidade
relaciónase de maneira crítica co aspecto de captura de documentos no momento
da súa creación, dado que o evento-creación, ou transacción, debe
desencadear unha chamada ao servizo de xestión de documentos.
Unha organización que desexe aproveitarse dun servizo de arquivo remoto
proporcionado baixo SOA asinaría un contrato formal cun depósito arquivístico
certificado, no que se establecerían as expectativas acerca do modo en
que o depósito xestionaría os documentos que lle son enviados pola API.
O entorno de almacenamento arquivístico podería ser un depósito dixital certificado
ou de confianza (RLG, 2005), aínda que esta arquitectura non foi imaxinada
nos primeiros «depósitos fiables» (CRL, 2007), nos que a asunción era
que as organizacións emisoras enviaban ficheiros de acordo a unha aplicación
definida de maneira local, en lugar de utilizar servizos web imprecisos. En último
extremo, as organizacións que tratan de usar almacenamento arquivístico
remoto terán que tomar determinacións relativas á xestión do risco en canto
a se os «depósitos dixitais fiables» dos sectores académicos e do goberno
satisfán mellor as súas necesidades de almacenamento a longo prazo que as
«nubes» comerciais. Existen motivos para crer que os caprichos do financiamento
académico e gobernamental son abondo como para que a pesares do
seu declarado compromiso co patrimonio puidese ser menos arriscado contratar
a provedores comerciais de almacenamento de datos que son críticos
para toda a economía dixital e só poderían desaparecer se a economía internacional
baseada en servizos dixitais de datos finalizara por completo.
En ambos os dous casos, cando se fai a chamada á API dos servizos web,
a aplicación que crea o documento proporciona os metadatos esenciais ao
arquivo. Isto resolve as dificultades atopadas polos primeiros esforzos en
analizar os datos de maneira non instrusiva (Victoria Public Records Office,
1998), ou de pedir os datos aos usuarios e ás interfaces fiables de fluxos de
tarefas que os recollían (John McDonald, 1997). Obvia a necesidade dos esforzos
agora dirixidos á recolección de metadatos para a xestión de documentos.
Unha petición WSDL de datos pode ser o suficientemente explícita
como para que a aplicación do cliente a satisfaga e para o usuario final non
é en absoluto intrusiva, asegurando que os requisitos de metadatos se satisfán
por completo no momento da creación e o depósito do documento.
Con este marco de arquitectura en uso, a API real non é tecnicamente
máis complicada que un app de Twitter que usa a api aberta de Facebook
para actualizar Facebook cando vostede twitea, ou o app de Facebook que
usa unha api de Twitter para twitear cando actualiza o seu estado en Facebook,
a API é unha función escrita cun evento desencadeante que causa
unha acción nun sistema para engadir datos a outro.