Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

222
nicacións e de difusión, o mundo está agora no medio do que os expertos
en informática chaman unha “exainundación” (de exabytes). As correspondentes
analoxías para explicar a evolución en tamaño e extensión do depósito
global de coñecemento son interesantes e informativas, no senso metafórico,
sendo a máis recente o Wikibon iStack. De acordo co contexto que
rodea esta imaxe, a cantidade estimada no actual (2010) universo dixital acadou
1,2 zetabytes, aparentemente o suficiente para encher 75 billóns de
iPadds de Apple de 16 GB completamente cargadas, con un iStack resultante
capaz de cobrir toda a superficie do campo de fútbol do Estadio Wembley
de Londres, estendéndose aproximadamente 339 millas no ceo e chegando
máis alá dos límites da Exosfera (Wikibon Blog, 2010; Ganz, 2007; Palfrey,
Gasser, 2008; Swanson, 2007) 6 . Con independencia de que cálculos se acepten,
ou a natureza da imaxe e os criterios que se usen, en que ano se tomou
a medida —e calquera porcentaxe de información que poida ser considerada
redundante ou duplicada— a “produtividade” é prodixiosa e continuamente
acelerada; excedeu o espazo de almacenamento dispoñible tanto a
nivel xeral como local en certo número de casos; e xeralmente hai en vigor
moi poucos determinantes recoñecidos, socio-económicos ou doutro tipo,
que permitan a diferenciación de recursos de información para os efectos de
decidir a súa persistencia, conservación, ‘recuperabilidade’ ou valoración e
selección continuadas, baseándose en criterios de valor.
Esencialmente, a web representa o ‘caos’ semántico e epistemolóxico, especialmente
dende as perspectivas do desenvolvemento de recursos de información
do sector público e da conservación da memoria pública. Por dicilo
de maneira sinxela, estase a producir unha enorme cantidade de información,
algunha dela ten valor significativo como capital intelectual ou para
a memoria, pero moita ten valor temporal, mínimo, ou ningún en absoluto,
os custos de xestionar (non necesariamente de almacenar) información volvéronse
exorbitantes, e colectivamente, en canto sociedade, non estamos realmente
seguros de que facer con respecto a esta situación, que sexa distinto
de constante e continuamente pulsar o botón “gardar” para mantelo todo,
a falta de capacidade para tomar decisións (Brown, Caron, en prensa,
2011) 7 . Desafortunadamente neste caso, como se fixo notar hai varios anos,
a Era Dixital tamén sinal o ‘fin’ da Era ‘da colección’, tal e como adoitabamos
comprendela no entorno analóxico, que certamente acumulaba indiscriminadamente
recursos de información (NARA, 2010; y Cox, 2002, 87-
309) 8 . A sociedade terá que determinar os modos e os medios para identificar
recursos de información de valor documental continuado para os efectos
da súa conservación durante certos períodos de tempo, e para eliminar a súa
información ‘lixo’.