Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

gulacións establecidas ao respecto. Así mesmo, en todos estes países aprobáronse
normativas relacionadas coa seguridade da información e a protección
da veracidade da mesma.
Consonte con estes desenvolvementos lexislativos e en estreita relación
coa complexidade de garantir o acceso á información no ambiente dixital e
cos propósitos enunciados para o goberno electrónico de potenciar novas
formas de relación co cidadán, varios países da área aprobaron leis de dereito
de acceso á información. Entre os países analizados as ditas leis promulgáronse
en Chile, México, Perú, República Dominicana, Uruguay e Brasil.
O desenvolvemento destas iniciativas de goberno electrónico na América
Latina e o Caribe provocou un incremento considerable do volume de información
xerada por aplicacións electrónicas. Consecuentemente esta debe
ser mantida e preservada por sistemas arquivísticos para garantir o seu acceso
e uso por parte dun número tamén crecente de cidadáns, que se ven obrigados
a interactuar coas súas administracións a través destes medios electrónicos.
Iso supón a aparición de novas responsabilidades e dun novo escenario
de actuación para os arquiveiros da rexión.
O acceso á información na Arquivística
Cara ao final da década de 1980 e especialmente no mundo anglosaxón
emerxen importantes puntos de vista dentro do pensamento arquivístico que
falan dun novo paradigma postcustodial, social, (Cook, 1997) postmoderno,
(Thomassen, 1999) informacional, (Ribeiro, 2001) ou simplemente dun cambio
de paradigma. No centro destas ideas renovadoras colócanse significativas
exploracións teóricas arredor das novas e complexas realidades dixitais,
especialmente aquelas relacionadas coa natureza e funcionalidade do documento
arquivístico. (Bearman, 1994; Upward, 1996; McKemmish, 2001; Duranti,
2002, 2005) Estas exploracións teóricas foron definitivas para articular
un conxunto de debates arredor de temas centrais na arquivística tales como
a xestión de información como evidencia, os modelos teóricos para a xestión
de documentos, os modelos para a súa custodia e a valoración documental.
Respecto a esta última a renovación teórica, sustentouse na idea de que
os métodos de valoración arquivísticos empregados ate ese momento, baseado
nas propostas de Schellenberg sobre a selección de documentos de valor
permanente de acordo ao seu contido, impedían que os documentos atesourados
nos arquivos reflectisen de forma adecuada a complexidade e diversidade
da sociedade que os creaba e da cal eles eran evidencia. As críticas
á valoración arquivística tradicional, representadas nas voces de Booms,
Samuels, Eastwood e Cook, entre outros, coincidiron na necesidade de en-
77