Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

frontándose aos mesmos retos: como buscar, que información está dispoñible,
que novidades hai no conxunto da masa de información, como gardar
e xestionar a “memoria personalizada” das buscas e como solucionar as dúbidas
(Sánchez, 2011).
Nestes momentos estase a preparar o deseño da plataforma para adaptarse
ás solucións que debe aportar a Web semántica e a adaptación á filosofía
da Web 2.0. A busca de métodos para que o cliente das ferramentas
arquivísticas traballe e navegue con facilidade, necesitará pola súa vez dun
bo nivel de calidade e parametrización da información descritiva dos documentos,
é dicir, dunha boa análise documental, polo cal as entidades documentais
arquivísticas primen sobre as tradicionais entidades de preservación,
como a caixa, o cartapacio ou a carpeta. Por outra banda, a incorporación
do concepto de bidireccionalidade da información, mediante a participación
activa do cliente nas plataformas arquivísticas Web como PARES consistiría
basicamente na adopción de ferramentas de colaboración tipo “Wiki”; e o
proporcionar información dispoñible en redes sociais para que os usuarios
coñezan novidades e poder usar os contidos arquivísticos difundidos. Todo
iso implica a transformación gradual en deseño e arquitectura do Portal de
Arquivos Españois ate converterse nunha verdadeira canle de comunicación,
sempre dentro dos protocolos de accesibilidade da Web do Ministerio de
Cultura.
Xunto a esta evolución que impoñen os rápidos avances tecnolóxicos,
aplicada ao mundo da comunicación e a difusión en Intérnete, xorden novos
retos. O acceso on-line axudou na última década a achegar os arquivos á cidadanía,
ao mesmo tempo que se rompían as tradicionais barreiras no acceso
presencial (Sánchez, 2008). Pero xorden dous novos e complexos retos;
por unha banda, a obsolescencia dos facsímiles dixitais dos documentos analóxicos,
polo que as novas xeracións de alfabetizados dixitais no día de mañá
probablemente non poidan ler os vellos documentos manuscritos en calquera
dos sistemas escriturarios. Por outra banda, asumir irreflexivamene a
moda de aplicar a filosofía Web 2.0 pode achegar problemas de longo alcance
que é necesario que as organizacións públicas valoren de forma detida.
O novo concepto de referencias virtuais as 24 horas do día só pode ser mantido
cun cadro permanente e numeroso de profesionais. E a vasta rede de ferramentas
e recursos de colaboración na Internet necesitan tamén dun constante
cadro de profesionais que lean, revisen e controlen a pertinencia dos
comentarios. Como alguén expuxo xa, as redes sociais sen control da pertinencia
da información intercambiada, que non implica ningún criterio censor,
necesitan dunha vixilancia constante debido á posibilidade de difusión
de “contidos lixo” e ilegais que as redes sociais ligadas a institucións e servi-
401