Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

262
tán centrados no proceso, por exemplo tratar de manter o software orixinal
e/ou entornos de hardware operativos. O reto fundamental da conservación
dixital é o de preservar a accesibilidade e a autenticidade dos obxectos dixitais
a través do tempo e os dominios e cambios do entorno técnico segundo
as necesidades das comunidades que vaian usar eses obxectos. Isto require
a aceptación tanto da inevitabilidade do cambio, e da separación inherente
ao obxecto do seu entorno físico. Calquera estratexia de conservación que
busque o éxito debe conciliar a esixencia de manter a integridade dese obxecto
de información lóxica, coa inevitable transformación do entorno técnico
no que reside o obxecto. Un modelo conceptual útil para entendelo é o
proporcionado polo modelo de rendemento “e o concepto de esencia”, desenvolvido
polo Arquivo Nacional de Australia en 2002 e presentado con gran
lucidez este 2010 no Australian Government Recordkeeping Metadata Standard.
Este concepto evolucionou ate converter esa “esencia”, en propiedades
ou subpropieades que describen a entidade (documento, axente, normas,
actividades e relacións) por algún aspecto concreto e nun medio particular.
Existen 26 propiedades no estándar, das cales cinco son aplicables a todas
as entidades: categoría, identificador, nome, data ou intervalo de datas
e descrición. O tipo actúa como mediador na implementación de diversas entidades
e para indicar a cal se refire en cada descrición. Estas propiedade defínense
a través dos metadatos..
A planificación e execución de estratexias de conservación require dunha
comprensión detallada das propiedade do obxecto físico. O máis fundamental
deles é o formato de representación no que se codifica a información
obxecto, aínda que outros explícitos e implícitos tamén necesitan ser
entendidos, para poder avaliar a necesidade de adoptar medidas de conservación
(en termos de risco), ou para identificar as estratexias axeitadas de
conservación.
Unha organización con responsabilidade en obxectos dixitais non pode
afirmar ou demostrar a autenticidade dos seus obxectos dixitais, e nos seus
procesos de transformación (migración), a menos que poida identificar, mediar
e demostrar as propiedades específicas sobre as que depende a autenticidade.
Tampouco non pode realizar as accións de conservación necesarias
para manter o acceso a eses obxectos, a menos que as súas actuais representacións
técnicas as faga co detalle suficiente. O proxecto pretendía establecer
as propiedade máis significativas para os diferentes tipos de obxectos
e definir aquelas características máis importantes para a representación do
obxecto (cadros e formatos), e establecer unha metodoloxías para a súa definición.
Centrouse en catro obxectos tipo: imaxes, mensaxes de correo electrónico,
texto e audio dixital.