Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

46
sobre a base da regulación de Liberdade de Información (FOI) realizada á
Oficina do Comisionado de Información de Canadá para acceder a mensaxes
de Blackberry PIN-a-PIN entre o secretario do Departamento do Consello
Privado e o viceministro de Recursos Humanos e Desenvolvemento Social
de Canadá entre o 1 de marzo e o 31 de agosto de 2005. Os funcionarios
do Goberno implicados borraran as mensaxes das súas Blackberrys. Por
tanto, a petición FOI foi denegada sobre a base de que non existían documentos
relevantes. O solicitante denunciou perante o Departamento o feito
de que as institucións non mantiveran documentos gobernamentais. De
feito, as axencias federais en cuestión tiñan en vigor políticas para que as
mensaxes dixitais foran tratados como documentos oficiais, pero neste caso,
as mensaxes non foran descargadas no espazo dixital do Goberno.
O solicitante non podía probar que as mensaxes foran borradas intencionadamente
e por tanto non tiña dereito legal a un desagravio. A Oficina do
Comisionado de Información recoñeceu que tiña o rol de animar a unha
axeitada xestión da información por parte das institucións federais, en colaboración
co Secretariado da Xunta do Tesouro e Library and Archives Canada,
pero claramente non existía ningún requisito obrigatorio para forzar
os empregados do Goberno a facelo (Office of the Information Commissioner
of Canada, 2008).
Polo lado positivo, o Cloud computing podería asegurar que os documentos
de usuarios remotos son almacenados polo provedor de servizos, pero o
acceso a longo prazo e a propiedade terían que ser acordados de forma contractual.
As comunidades sociais virtuais poderían adoptar a responsabilidade
da xestión dos seus propios documentos, en particular poderían asignar
o control sobre o almacenamento e a accesibilidade a longo prazo a un individuo
ou unha entidade fiable, que podería ser ou non unha autoridade arquivística.
Poderían negociar cos provedores de servizos na nube a propiedade
e o control.
Como aseguramos a fiabilidade e a autenticidade de información gobernamental
«non oficial» enviada en liña? Por exemplo, ao mesmo tempo que
a Intelixencia dos EE.UU validaba o «diario de guerra de Kabu» publicado
por Wikileaks, un sitio web de denuncias que se refería a documentos de accións
de militares dos EE. UU. entre xaneiro de 2004 e decembro de 2009,
un funcionario da CIA poñía en dúbida a súa fiabilidade debido ao baixo nivel
ao que o persoal da Armada rexistraba os eventos en cuestión (Flitton
2010). A xurisprudencia australiana apoia a fiabilidade dos documentos sobre
a base da súa creación no curso do postos ou deber de alguén (Albrighton
v Royal Prince Alfred Hospital [1980] 2 NSWLR 542). En Canada, a Lei federal
de evidencia de Canadá (R.S., 1985, c. C-5, section 29 (2)) deixa claro