Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

mentas tanto para posibilitar o acceso on-line, como para a xestión dos servizos
arquivísticos e para o control dos fondos documentais dos arquivos. Ao
mesmo tempo debe procurar a conexión e cooperación coas liñas de actuación
internacionais e nacionais. Proporciona así servizo aos arquivos de titularidade
estatal xestionados polo Ministerio de Cultura, que se atopan distribuídos
pola xeografía española. Estes están apoiados polo Centro de Información
Documental de Arquivos [CIDA] e polo Servizo de Reprodución de
Documentos [SRDAE]. Esta rede caracterízase por preservar e difundir uns
280 Km. de andeis, dos que máis da metade se atopan no Arquivo Xeral da
Administración (AGA), situado en Alcalá de Henares (Madrid). Abarca documentos
dende o século VIII ate o ano 2006, e, por tanto, están materializados
en diferentes soportes documentais, expresados en diferentes linguas e
sistemas escriturarios, producidos en diferentes contextos históricos; e distribuídos
fisicamente pola extensa xeografía española. Co ritmo de creación
documental actual da Administración Xeral do Estado español, onde se producen
documentos analóxicos e electrónicos, estímase que de chegarse a
converter toda esta memoria escrita a soporte dixital e electrónico de preservación,
estaríamos ao redor da voluminosa cifra comprendida entre tres e catro
billóns de imaxes e obxectos dixitais, independentemente das ferramentas
necesarias para a su xestión. Evidentemente, non existen nestes momentos
nin recursos económicos nin tecnolóxicos suficientes para producir, describir
e xestionar en tempo real esta magnitude, aíndaa que os avances tecnolóxicos
a medio prazo proporcionarán con toda probabilidade moitas solucións.
Este volume xa nos está a falar de un dos principais retos a longo
prazo: a xestión directa e real, así como o acceso inmediato por parte dos cidadáns
e investigadores a unhas masas de información cada vez máis voluminosas
e máis complexas, dado que os sistemas de información arquivística
e cultural en xeral, que xa se están concibindo, permiten intuílo perfectamente.
Poñamos un exemplo, o usuario ou cliente dunha das nosas redes de
información cultural poderá solicitar información sobre un tema calquera como
a “vírela” e obterá un informe detallado de resultados onde os documentos,
as noticias de prensa, a bibliografía e os obxectos de museo relacionados
todos con esta patoloxía. Por iso, a incorporación da filosofía da Web
2.0 / 3.0 aos sistemas de difusión e descrición da información cultural de natureza
arquivística convértese nun dos puntos de referencia chave cara os
que tender. A intelixencia artificial e a Web semántica son conceptos que se
deben incorporar ás ferramentas arquivísticas, e o persoal profesional debe
ser formado con profundidade nas súas técnicas, posto que coas novas filosofías
da Web hai que abrir o mundo dos arquivos virtuais á participación do
usuario. Este xa non é un receptor pasivo da información, senón que a rece-
387