Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

gobernamental é usualmente o Goberno. Por exemplo, a resposta do Goberno
australiano a un informe sobre a adopción de tecnoloxías Web 2.0 recomenda
o uso de licencias creative commons para o material que é posesión
do Goberno (Australian Government, 2010).
Aínda que os dereitos de propiedade, de acceso e de privacidade se lexislan
e implantan localmente mediante instrumentos legais ou códigos éticos
domésticos, existen importantes instrumentos internacionais que inclúen a
Organización Mundial da Propiedade Intelectual e os seus tratados, tratados
bilaterais sobre dereitos de autor, convencións da UNESCO, instrumentos de
dereitos humanos das Nacións Unidas, e as recomendacións da OCDE sobre
privacidade, que foron cruciais, non só na Comunidade Europea, senón tamén
a nivel internacional. O Working Party on Information Security and Privacy
da OCDE desenvolve opcións de políticas para soster a confianza na
economía da Internet (OCDE, 2010). Emerxeron diferenzas nacionais, en particular
dende o ataque do 11 de setembro de 2001, que intensificou a seguridade
a nivel internacional. A Unión Europea non considerou automaticamente
que todo país fóra de Europa teña unha norma aceptable de privacidade.
Por exemplo, o artigo 29 do Data Protection Working Party examina a
protección da privacidade en xurisdicións extra-europeas antes de ser aprobadas
como lugares para o procesamento de datos persoais acerca dos cidadáns
europeos. As autoridades europeas de protección de datos non están
satisfeitas coas salvagardas do acordo sobre transaccións financeiras Unión
Europea-EE.UU (Article 29 Data Protection Working Party, 2010).
Aínda que a Internet foi unha catalizadora no intento por atopar unha
comprensión inter-xurisdicional de conceptos legais e modelos de execución,
a converxencia anticipada das lexislacións sobre acceso, dereitos de autor,
privacidade e evidencia non tivo lugar. A tendencia á observancia de normas
no entorno da Internet está a ser resolvida identificando as infraccións que é
probable que xurdan en calquera xurisdición, e aplicando lexislacións locais.
Esta aproximación está a construír lentamente un corpo común de lexislación
sobre Internet. No caso federal australiano Roadshow Films v iiNet Limited
(no 3) (iiNet), [Tribunal Federal Australiano], trinta e catro demandantes, incluídos
os principais estudos cinematográficos e os seus concesionarios exclusivos
en Australia, argumentaron sen éxito que un provedor de servizo da
Internet autorizara infraccións dos dereitos de autor en virtude de que os
seus subscritores emprenderan actividades que infrinxían os dereitos de autor
dos demandantes (Kellenbach, 2010). Este caso foi o primeiro contra un
ISP por autorizar a infracción dos dereitos de autor que derivou en audiencia
e xuízo, e ten por tanto significado internacional. En particular, o Tribunal
non estaba convencido de que o ISP tivera que sufrir a responsabilidade
51