Actas do Seminario Internacional O futuro da memoria - Arquivos de ...

socio-económica central, pero se converteu nun sub-conxunto dunha máis
ampla ‘actividade’ de memoria híbrida na que os anteriores monopolistas
foron reducidos ao estatus de participantes, colaboradores ou competidores
nun ‘espazomercado’ moi grande, dinámico e conxestionado.
Máis probelmática para o arquivo, creo, é a recente re-concepción de Luciano
Floridi (2009) do ‘ciclo de vida’ da información dentro da infosfera dixital,
que segue baseándose en e reflexionando sobre as nocións de memoria
en rede ou participativa ou ontolóxica ou xenerativa, propostas e discutidas
por unha serie de analistas, observadores e usuarios web. No modelo
particular de Floridi do continuo de memoria web participativa-xenerativa,
non existe compoñente de conservación, no senso tradicional do seu funcionamento
ou significado. Máis ben, dende o seu punto de vista, a conservación
constitúe unha “función de reciclaxe”, sendo a idea o que calquera información
importante seguirá a ser persistente dentro da nube informática
mediante un rpoceso de creación, colección, almacenamento, distribución,
consunción, readaptación e reciclaxe durante tanto tempo como siga a ser
útil ou relevante para os ‘inforgs’ —os ‘organismos de información’ que habitan
a infosfera dixital— e está se non suxeita de facto á destrución deliberada
ou borrado accidental pola súa manifesta irrelevancia, isto é, o da memoria
é un concepto transitorio de información continuamente en evolución
enmarcada polo seu uso e a súa relevancia contemporáneos: non é resistente,
senón ‘perecedoira’ ou ‘reciclable’ (Floridi, 2009). En efecto, para moitos
observadores que actualmente escriben acerca da información no entorno
dixital, ‘arquivo’ converteuse en gran medida nunha palabra morta en un
concepto morto; é simplemente un proceso nuns sistema de información informatizado
entendido polos usuarios como a función temporal ‘salvar’ ou
‘gardar’. Dende a perspectiva pura das tecnoloxías da información, a funcionalidade
de salvar ou gardar non está investida de ningún significado semántico
relativo a unha decisión consciente tomada ou polo creador ou polo
usuario acerca do valor do obxecto ou do recurso de información mesmo.
É só parte dun proceso de información maior. Dende a perspectiva da conservación
—ou a readaptación ou o reciclase no contexto de Floridi— o valor
da información está tipicamente vinculado a unha memoria transaccional
ou espontánea de natureza transitoria. Noutras palabras, non existen proposicións
de valor para os recursos de información dentro da infosfera dixital
máis alá da relevancia taxonómica ou folksonómica contemporánea e a utilidade
económica orientada polo mercado. En tal entorno de memoria fluída,
cales son incentivos para investir na conservación incremental de memoria
estática ou rexistrada a longo prazo e ao longo do tempo? Cando é ade-
225